Terwijl we ons een weg baanden door het kreupelhout van de jungle op zoek naar meer leefgebieden voor ratten, rende er plotseling een grotere soort rat weg uit zijn holletje. “Sinnol, sinnol!” hoorden we plotseling een van de dames roepen (sinnol=vlees). Iedereen rende er achteraan – ik snap echt niet hoe ze zo door de struiken kunnen rennen, en ook nog bergafwaarts; ik blijf constant steken of struikel alleen al tijdens het lopen!
Weer terug in Kovol moeten we verder met het leren van de taal. Waar staanwe nu?
Na 2 jaar hard doorwerken heb ik het schrijven van de culturele samenvattingen van ons team afgerond. Het resultaat zijn meer dan 1000 audio-opnames van Kovol-spraak, totaal ongeveer 75 uur, die zijn samengevat in een document van 100 pagina’s met een samenvatting van elk onderdeel van de Kovol-cultuur. Dit is 2 jaar lang de basis geweest van mijn cultuur- en taalstudie en ik heb het gevoel dat ik niet goed weet wat ik moet doen nu het klaar is!
Als we klaar zijn met de cultuur- en taalstudie (hopelijk in de komende 2 tot 3 maanden!) staat er een alfabetiseringsprogramma op het programma. Een alfabet is daar een essentieel onderdeel van, en hoewel wij zendelingen wel wat ideeën hebben, is het altijd goed om e.e.a. na te gaan bij de mensen hier. Het is tenslotte hun taal. Welke symbolen zouden ze willen?
Toen ik verder ging met onze cultuurstudie kwam ik bij “geboorte en sterven”. Ik moest dieper ingaan op vragen als “Wat gebeurt er als iemand doodgaat?”, “Is er een weg naar de hemel?”, “Zijn de doden zich nog ergens van bewust?” en “Komt er ooit iemand terug van waar de doden heengaan?”.
In december overleed een oudere Kovol-man. Omdat deze man een clanleider was, was zijn dood een grote gebeurtenis en mensen uit alle 7 Kovoldorpen kwamen rouwen. Er ontstonden toen spanningen en er werd bijna gevochten. In januari ging het gerucht rond dat er beschuldigingen van toverij waren geuit. Op een bijeenkomst in januari werd verklaard dat dit slechts geruchten waren en dat iedereen “met één buik” zat.
Ik heb nog nooit een dorpsrechtbank in Kovol gezien. Ik wou dat ik toen wist wat ik nu weet, nadat ik alles heb gezien, mensen vragen heb gesteld en hen het verhaal heb horen vertellen, maar zo gaat dat nu eenmaal bij het leren van talen! Je gaat erin als een vis op het droge en pas later begrijp je wat je hebt gezien!
Ik heb geleerd dat de uitdrukking voor lachen “yul woloob igung” is, wat zich vertaalt naar zoiets als “we slaan in de lach”, of je kunt “hosisi pigeb hobol angoom” zeggen, wat zich vertaalt naar “spelen en praten”. Een grappig persoon is iemand die de waarheid vermengt met leugens. Dit maakt sarcasme een kenmerk van de Kovol taal, wat goed is omdat er in de Bijbel ook sarcasme gebruikt wordt en ik heb gehoord dat het vrij moeilijk kan zijn om dat te vertalen als de doeltaal geen sarcasme kent!
Nu ik het einde van mijn cultuur- en taalstudie nader en ik steeds beter word in de Kovoltaal, ben ik in staat geweest om in een aantal diepere gebieden van de Kovolcultuur te duiken. Een groot, belangrijk gebied voor het werk dat we van plan zijn te doen is dat van goden en geesten.
Cookie, de kat van onze collega’s, is een kittenfabriek. Ze krijgt al 2 tot 3 nestjes per jaar zolang we hier wonen. Met 4-6 per nest is het aantal kittens dat ze produceert ongelooflijk en jonge kittens die buiten onze huizen rond tuimelen is de norm.
We hebben het weekend besteed aan het opruimen van het huis en het ordenen van onze inmiddels overvolle voorraadkast. Op dit moment hebben we absoluut meer eten en voorraden in huis dan we ooit gehad hebben. Het is maar goed dat het gelukt is om de 2 ratten te vangen (in vallen) die aan onze koekjes en het beddengoed in onze linnenkast hebben geknabbeld terwijl we weg waren!