Een paar dagen geleden maakten we kippensoep met een bevroren kip. Alle botjes enzo geven een goede smaak, maar zijn natuurlijk niet eetbaar. Nadat we het karkas een uur in de soep hadden laten koken, heb ik het vlees eraf gehaald en de botten, huid en kraakbeen opzij gegooid. Al denkend aan Mumai namen we het afval mee toen we gingen wandelen en riepen hem.
We hopen dat we op een dag in de niet zo verre toekomst Kovolschrijvers zullen zien die de verhalen in hun eigen taal opschrijven. Het is zo verleidelijk om nu in de teksten te duiken, maar ik moet echt eerst aan mijn Kovol-taalbasis werken. We kunnen echter de interessante momenten aan zien komen!
Ik zit nu 2 weken opgehokt in onze buurt in verband met nekpijn en steeds terugkerende zweren op mijn been. Het was super om er gisteren een middagje uit te zijn.
“Hé, jullie Kovolmensen hebben allemaal katapulten in jullie tas, ik heb alleen maar pen en papier – ik wil ook een katapult”- en daar gingen we.
Onze eerste poging tot het leren van familiewoorden was door het laten zien van onze familiefoto’s en vragen hoe we bepaalde mensen zouden noemen. We kwamen erachter dat dat niet zo lekker werkte, want niemand kende onze familie en we hadden er allerlei fouten in zitten. Na sessie 1 liep ik weg met de gedachte dat het woord voor ‘jongere broer’ ‘oudere broer’ betekende, omdat mensen verkeerd begrepen hadden dat ik de oudere broer was.