Het is echt nog wel een hele uitdaging om deze verhaaltjes van 1-3 minuten te transcriberen en vertalen. Met een minuut tekst zijn we een uur bezig achter de computer, steeds weer afspelen, stukje voor stukje, om hem te transcriberen naar schriftelijke tekst in het Kovol. Dan print ik het uit en ga met een paar mensen anderhalf of twee uur zitten om het door te lopen, weer stukje voor stukje afspelen en mijn eerste poging verbeteren.
We moesten met een plastig vingerprikdingetje een paar druppels bloed uit zijn vinger halen voor de test. Ik had er nog nooit een gebruikt, maar wel gezien hoe het werkte, dus ik deed mijn best. Prik… Helaas, werkte niet. Het prikkertje kwam niet door de dikke eeltlaag heen. ‘Ik voelde het wel, maar het deed geen pijn’, zei hij. Nog maar een keer dan… Oh, het is een prikker voor eenmalig gebruik.
De afgelopen twee jaar ben ik langzaam begonnen met Oscar lesgeven. We begonnen met letters en tellen toen hij 2 was. Toen we op verlof in Engeland waren, kon Oscar naar de peuterspeelzaal en daar heeft hij zo veel geleerd! Niet alleen liedjes en knutselen, maar ook een heleboel nieuwe woorden, sociale vaardigheden en het hele idee van naar school gaan en naar de juf luisteren.