Intussen waren we druk bezig om te regelen dat een meisje van twee jaar naar het ziekenhuis kon worden gevlogen, arm kind. Op woensdag kwamen haar ouders langs zodat we naar haar konden kijken. Een zweer onder haar oksel was opengebroken en ik had nog nooit zoiets gezien. Het was alsof de borstholte van het meisje als een drukstripzakje openstond. Ik zou de geur graag willen vergeten.
Het is leuk om echt wat te kunnen doen. Zoals ik al zei, mogen we iets meestal 5 minuten proberen, zodat onze nieuwsgierigheid gestild is, maar dan zeggen ze dat we maar moeten gaan zitten om taal te leren.
Oscar heeft genoten van de tijd met Louis… meestal, als Louis hem niet zat te plagen 🙂 We zijn nu zelf ook wel moe. Ik denk dat we daar maar aan zullen moeten wennen, nu er nog een baby aan komt!
Zelfs als we consequent allemaal hetzelfde opschrijven, zeggen mensen het nog niet consequent hetzelfde! We hebben drie Kovoldialecten met hun eigen woorden en uitspraken, maar zelfs binnen hetzelfde dialect kan de uitspraak van dorp tot dorp verschillen en dan ook nog van persoon tot persoon!
Ik ben zó blij om te horen dat we ’s nacht ook op pad gaan 🙁 Nadat we wat Kovolsoep hebben gehad en even gerelaxt hebben, begint het te regenen en wordt de nachtelijke jacht afgelast; helaas zullen we in plaats daarva maar moeten slapen 🙂