Eerst dweilen. Dan erachter komen dat onze koelkast en vriezer uit zijn, dat is het volgende probleem voor alles ontdooit. Dat was gelukkig vrij simpel; onze aardlek was eruitgeknald tijdens de beving en moest gewoon even gereset worden. (Ik denk dat het wel betekent dat we ergens kortsluiting hebben gehad – dat is wel wat zorgwekkend.)
Verder is Rhetts langetermijnproject om bakstenen te maken van klei eindelijk vruchten af gaan werpen… Of nou ja, de bakstenen zijn gebakken. Na maanden tijd besteden aan het vormen en drogen van de bakstenen, kon hij ze eindelijk gaan stapelen en een vuur maken om een kom die hij gemaakt had, te bakken.
“Ik ga deze taal nooit leren,” denk ik, terwijl ik naar huis loop. Nee, aan dat gevoel gaan we nog niet toegeven. Ik pak een kop koffie, raap mezelf weer van de grond en dwing mezelf om weer op pad te gaan. Ik zag iemand bij Rhetts huis, laten we daar eens gaan kijken…. maar hij is nu weg. Zal ik ergens heen lopen en mensen gaan zoeken? Het begint te regenen…. Uiteindelijk zit ik met Rhett over de Brexit te praten.
Ik heb zin om een verhaaltje te maken voor iedere dagelijkse activiteit die ik het afgelopen jaar ofzo bestudeerd heb. Dat is een prachtige manier om al die woordenschat te reviseren en uiteindelijk praat ik dan misschien wat minder als een peuter.