Afscheid?

Fiona heeft de afgelopen twee maanden in het huis van de Hansens gewoond, dagelijks school- en speeltijd met de kinderen van Stous en die van ons gehad, dagelijks met ons of de familie Stous gegeten en ze was iedere vrijdagavond op onze spelletjesavond. We hebben ontzettend gelachen als we tegen elkaar een obstakelrace renden die was bedacht door een vierjarige, of als we een danswedstrijd hadden of stoelendans deden. We hebben heel veel mooie herinneringen. Fiona werd expert in het dragen van twee baby’s tegelijk en ze overspoelde onze kinderen met aandacht. Onze kinderen genoten er met volle teugen van.

Cultuurinterviews

Als ik dat bedenk, stel ik de vraag: waarom dragen vrouwen brandhout op hun hoofd, en dragen mannen het op hun schouders? Het antwoord dat ik kreeg was: omdat ze vuur willen maken en eten willen koken. Haha! Ja, dat klopt, en het was een antwoord op mijn vraag, maar niet dat wat ik zocht. Vragen stellen in een taal die je nog aan het leren bent is lastig, dus is het altijd een cadeautje als het lukt.

Spiekbriefje

Vorige week hadden we onze taalevaluatie, dus deze week zijn we bezig met de fouten verbeteren!

Met de vragen die ik had in mijn achterhoofd ging ik er met de jongens voor zitten… En het voelde als spieken! Ik zou die vragen nu zó kunnen beantwoorden als ik ze weer zou krijgen! 😄

Taal-evaluaties

Onze 2 consultants, Wes en Jeremiah, waren een dag later in verbang met het weer in Kovol waardoor de heli niet kon landen, maar er stonden al heel wat mensen klaar om te helpen, ze hadden erg veel zin om onze voortgang in kaart te brengen. De volgende dag klaarde het weer op en was het evaluatietijd 🙂
Het begint dan altijd met het bespreken van het pre-evaluatieformulier dat we ingevuld hebben en gewoon kletsen over hoe wij vinden dat het gaat en wat we voor vragen hebben. We ervaren iedere dag weer dat we worstelen met de kleine nuances van de taal en cultuur in Kovol en het is al bemoedigend om een luisterend oor te hebben en de erkenning voor al ons harde werk te horen.

Terug naar de jungle

Het lijkt allemaal wat lichter geworden. Ik weet nog dat ik het gevoel had dat ons huis een rottende, levensgevaarlijke bende was die ieder moment op ons hoofd kon vallen, maar nu voelt het veilig. comfortabel en goed onderhouden (al ben ik me er nog steeds van bewust dat we de palen onder de trap moeten vervangen). In onze vakantie is onze houding absoluut wel gereset en zijn we onze breekbaarheid kwijtgeraakt. Op de een of andere manier doet het me denken aan Psalm 23: onze vakantie was niet super, maar de Heer is onze herder en Hij is degene die onze ziel herstelt – niet een ‘perfecte’ vakantie.