Ik ben zó blij om te horen dat we ’s nacht ook op pad gaan 🙁 Nadat we wat Kovolsoep hebben gehad en even gerelaxt hebben, begint het te regenen en wordt de nachtelijke jacht afgelast; helaas zullen we in plaats daarva maar moeten slapen 🙂
Een paar dagen geleden maakten we kippensoep met een bevroren kip. Alle botjes enzo geven een goede smaak, maar zijn natuurlijk niet eetbaar. Nadat we het karkas een uur in de soep hadden laten koken, heb ik het vlees eraf gehaald en de botten, huid en kraakbeen opzij gegooid. Al denkend aan Mumai namen we het afval mee toen we gingen wandelen en riepen hem.
We hopen dat we op een dag in de niet zo verre toekomst Kovolschrijvers zullen zien die de verhalen in hun eigen taal opschrijven. Het is zo verleidelijk om nu in de teksten te duiken, maar ik moet echt eerst aan mijn Kovol-taalbasis werken. We kunnen echter de interessante momenten aan zien komen!
Ik zit nu 2 weken opgehokt in onze buurt in verband met nekpijn en steeds terugkerende zweren op mijn been. Het was super om er gisteren een middagje uit te zijn.
“Hé, jullie Kovolmensen hebben allemaal katapulten in jullie tas, ik heb alleen maar pen en papier – ik wil ook een katapult”- en daar gingen we.
Onze eerste poging tot het leren van familiewoorden was door het laten zien van onze familiefoto’s en vragen hoe we bepaalde mensen zouden noemen. We kwamen erachter dat dat niet zo lekker werkte, want niemand kende onze familie en we hadden er allerlei fouten in zitten. Na sessie 1 liep ik weg met de gedachte dat het woord voor ‘jongere broer’ ‘oudere broer’ betekende, omdat mensen verkeerd begrepen hadden dat ik de oudere broer was.
Dus daar stond ik tussen de bananenbomen, te luisteren naar de namen voor verschillende soorten bananenbomen. Uiteindelijk had ik 37 verschillende soorten!
We hebben genoten van de tijd die we hadden om gewoon zonder schuldgevoel van dit soort dingen te genieten, en nu hebben we echt wel weer zin om in Kovol aan de slag te gaan. Twee weken vakantie bleken precies wat we nodig hadden 🙂
In Lapilo en Sobega zitten heel veel zendelingen die exact hetzelfde proces hebben doorgemaakt waar wij nu doorheen gaan. In Kovol heb ik al heel vaak gedacht ‘er zijn waarschijnlijk heel veel manieren om minder stressvol door het leven te gaan’, ik voelde me overbelast, moe, onprettig en niet klaar voor mijn werk
En met het risico dat dit een superlange blog wordt, is hier nog het laatste nieuws. Een van de tieners in ons dorp was al een poos ziek maar werd in het weekend ineens veel beroerder. Ik ging maandagochtend op pad om taal te leren, maar er was helemaal niemand.
Ik heb ook bij de dames gezeten, die een schaduwplek hadden gevonden waar ze vuur maakten en HEEL VEEL eten kookten (voor al die hardwerkende mannen 🙂 ). De kinderen vonden ook allerlei eetbare insecten.