Als je onze vorige post gelezen hebt, weet je dat onze conferentie een wat minder leuke ervaring was omdat we allemaal ziek werden. Helaas was dat een voorzetje voor de rest van onze vakantie.
Ik denk dat we onze hele vakantie maar 3 of 4 dagen niets met enige vorm van ziek zijn te maken hadden. Alice had een ontstoken zweer onder haar arm en moest aan de antibiotica, dus Alice kreeg een poos haar eigen baddermoment omdat er pus uit de wond liep. Oscar kreeg weer koorts en was een paar dagen niet fit en we hebben nog een paar dagen een jetlaggerig, moe gevoel gehad.
We hebben er serieus over nagedacht om onze vakantie in Goroka nog wat te verlengen om op adem te komen, want aan het eind van de vakantie waren we… moe. Uiteindelijk besloten we toch maar volgens plan terug naar Kovol te gaan, om het helikopterschema niet in de war te gooien en ook omdat Oscar ontzettend veel zin had om terug te gaan. In de jungle zijn er extra lastige dingen, maar ons huis is er ook met al het speelgoed van de kinderen en de kinderen van Stous naast ons, met wie ze kunnen spelen.
Het is best gaaf als je erover nadenkt: ons gezin voelt zich thuis in Kovol en heeft aan het einde van een vakantie ‘zin om weer naar huis te gaan’.
We hebben ook besloten dat we niet bij aankomst hoefden te gaan sprinten. We hebben een dag voor Gerdine gepland om het thuisonderwijs weer voor te bereiden, en gaan dan stapje voor stapje weer aan de slag. We gaan het een stapje kalmer aan doen – ik wil nu 6 uur per dag werken, geen 7, waardoor ik tijd heb voor stille tijd in de ochtend, om ’s middags af te wassen en tussendoor wat meer rust te nemen, zodat ik een beetje meer uitgerust ben als het mijn beurt is om wat met de kinderen te doen.
Hoewel we nog steeds iedere dag veel tijd kwijt zijn aan taalstudie, hopen we dat we door het net iets rustiger aan te doen, wel nog wat energie over hebben als het weer tijd is voor een vakantie over 3 maanden.
De terugreis was spannend (voor ons, niet voor de piloot) omdat we door de wolken niet in Kovol konden komen, en we dus de nacht in Madang moesten doorbrengen. We zijn snel even naar het strand gegaan, waar Oscar ontdekte hoe leuk het is om een gat te graven en er dan een muur omheen te maken om het gat te beschermen tegen de golven. Dat was echt even een verfrissend moment en we hebben bedacht dat we de volgende keer graag op vakantie willen in Madang. De volgende dag was het weer helder en toen we aankwamen in Kovol was het (grote) welkomstcomité alweer naar huis vertrokken 🙂
Nu we er weer een paar dagen zijn, denk ik dat het goed is dat we teruggekomen zijn. We zijn ontspannen, we slapen beter (we hebben er nog een extra schuimrubbermatras van 8 cm bij gekocht, dus nu slapen we op een luxe matras van 16 cm dik, goedkoop PNG schuimrubber), Oscar speelt meer dan op vakantie met zijn vrienden buiten (dat geeft ons weer even rust!) en Alice en Millie vinden het helemaal prima om door onze Kovolvrienden mee op sjouw te worden genomen.
Het lijkt allemaal wat lichter geworden. Ik weet nog dat ik het gevoel had dat ons huis een rottende, levensgevaarlijke bende was die ieder moment op ons hoofd kon vallen, maar nu voelt het veilig. comfortabel en goed onderhouden (al ben ik me er nog steeds van bewust dat we de palen onder de trap moeten vervangen). In onze vakantie is onze houding absoluut wel gereset en zijn we onze breekbaarheid kwijtgeraakt. Op de een of andere manier doet het me denken aan Psalm 23: onze vakantie was niet super, maar de Heer is onze herder en Hij is degene die onze ziel herstelt – niet een ‘perfecte’ vakantie.
Als het dan over taalstudie gaat – dat heeft nog even wat tijd nodig om op het oude niveau te komen. De verhalen die ik kon vertellen toen we vertrokken, kan ik nu niet meer namaken en ik sta nog niet te trappelen om mijn taalstudie-uren te maken. Dat komt vast en zeker wel weer goed als ik ermee bezig blijf.
Volgende week is een belangrijke week voor ons. We hebben een taalevaluatie. Taalconsulenten (zendelingen uit andere stammen die hun taal al geleerd hebben en zich verdiept hebben in taalstudietechnieken) komen ons aan tests onderwerpen om te kijken hoeveel we begrijpen en wat we kunnen communiceren. Aan het einde krijgen we een cijfer van 1-9, en als we een 9 halen kunnen we beginnen aan de volgende stap: het alfabetiseringsprogramma! De laatste check was in april 2020! Toen hadden we een 2/9, nu hoop ik op een 6.
Jullie horen vast volgende week hoe het afgelopen is 🙂
0 reacties