Spiekbriefje

Vorige week hadden we onze taalevaluatie, dus deze week zijn we bezig met de fouten verbeteren!

Met de vragen die ik had in mijn achterhoofd ging ik er met de jongens voor zitten… En het voelde als spieken! Ik zou die vragen nu zó kunnen beantwoorden als ik ze weer zou krijgen! 😄

Ik moest even terugkomen op wat basisvocabulaire. Ik heb lang gedacht dat het woord voor compleet eigenlijk veel betekent. Daarom was dus die verwarring als ik het hal over de hele bloem daar en niet al die bloemen. Ik dacht dat weinig bijna betekende, dus ook daar verwarring als ik zei dat ik een beetje was gevallen in plaats van bijna was gevallen.

Dan had ik nog vragen over het koppelen van zinnen. Ik had me even toegelegd op omdat, of wat we denken dat omdat is. Het is wat vaag omdat mensen het niet gebruiken in een antwoord. Als ik vraag waarom, geven ze antwoord, maar meestal niet in de trant van dit gebeurde omdat dat gebeurde. ‘Waarom schreeuwt het varken?’ ‘Het heeft honger’ en meestal niet ‘omdat het honger heeft’.

Ons woord voor waarom lijkt megite tugub (welke manier, voor zo ver ik het raden kan)… Maar vragen die beginnen met megite tugub worden meestal begrepen als hoe-vragen. Vandaag kwam ik ‘megite tugub ombo’ tegen, dus daar ga ik achteraan en kijk of het daar duidelijker van wordt! Zoals je ziet komen we nu aan momenten toe waar je nog makkelijk soort van kunt communiceren, maar niet helemaal tot in de puntjes de juiste betekenis kunt overbrengen.

Dus ik heb er nog steeds moeite mee om zeker te weten dat ik zeg dat het varken gilde *omdat* de jongen het sloeg. Ik kan makkelijk genoeg zeggen dat de jongen het varken sloeg en het gilde, maar ik moet echt met die voegwoorden aan de slag. Niet omdat het in dit voorbeeld nou essentieel is, maar elders zal het dat wel worden.

Een ander gebied waar ik de test op heb verknald was de familiewoorden; ik gebruikte het woord voor ‘jongere broer of zus’ in plaats van jongere broer, zoals me gevraagd werd, en ‘persoon die mijn taal spreekt’ voor neef of nicht. Allebei wel soort van in de juiste richting, maar niet zo precies als me gevraagd was!

Dus ik ben aan de slag met het verbeteren van die gebieden waar ik nog de mist in ging, maar de volgende test heeft natuurlijk weer andere vragen!

Nu we bijgekomen zijn van het bezoek van onze taalconsulenten (en de ziekte die ze meebrachten), voelen we weer de motivatie om verder te gaan. We hebben een aantal concrete taken om mee bezig te gaan en zijn herinnerd aan wat handvatten die we kunnen gebruiken om te leren. Ik voelde me in het begin best wel moe als ik bedacht hoeveel er nog te doen is (en dat geldt dan alleen maar voor het leren van de taal, heb ik het nog niet over het lesgeven en vertalen wat daarna komt), maar dat is gezakt en we zijn weer plannen aan het maken.

Onze volgende grote gebeurtenis is als de familie Hansen in april weer terugkomt van hun thuisverlof. We hebben nog 4 of 5 maanden en we willen dan eigenlijk nog een taalevaluatie hebben. We hopen dan denk ik allemaal nog een niveau omhoog te gaan, en we hopen dan ook een flinke hap van ons verhaal over de Kovolcultuur af te hebben. Ik weet niet of we dat hebben gekregen wat hardlopers omschrijven als ‘een tweede adem’, maar de motivatieproblemen waar ik voor de evaluatie mee zat, zijn wel weg. Nu moeten we weer even opletten dat we onszelf in alle blijheid niet voorbijlopen!