Onze eerste week terug

Het internet is onverwacht weer terug in Kovol! Dus kunnen we jullie bijpraten over onze eerste week terug na onze Australiëtrip.

Ik moet zeggen dat ik er niet per se naar uitkeek om terug te gaan naar Kovol. Je zou denken dat teruggaan en beginnen met het leren van de taal zo’n leuk vooruitzicht was dat het zou opwegen tegen de mindere kanten van wonen in de bush, maar dat was niet het geval! ’s Morgens wakker worden en ons voorbereiden om in de helikopter te stappen voelde meer als iets dat moest dan als een nieuw avontuur, maar we zijn er dan toch!

Na onze eerste week in Kovol weten we weer hoe deprimerend het weer hier kan zijn! We konden maar net hierheen komen in verband met de wolken en we hebben onze fleecetruien, lange broeken en sokken tevoorschijn gehaald om warm te blijven. Cairns was geweldig, ik HOUD van het tropische weer, maar Kovol is meer gematigd, het regent vaak en vaak is er veel wind en mist. Het is zeker niet een bestemming voor op een ansichtkaart als het slecht weer is, en na twee weken warmte in Cairns voelde het alsof het hier altijd slecht weer is!

Tijdens de eerste nacht dat we terug waren, stormde het, de wind stond horizontaal en blies de regen zo tegen onze voordeur en het huis in. We werden weer even herinnerd aan al de kleine klusjes die we nog moeten doen om ons huis af te krijgen! Heel snel na die nacht hebben we de tochtstrip geïnstalleerd die we in Australië gekocht hebben. We hebben nu een strip multiplex op de vloer onder de deur gespijkerd als een soort waterkering, en de tochtstrip gaat eroverheen en gaat dan dicht met de rubberband als verzegeling. Het meeste water loopt langs het rubber weg, en dat beetje wat er nog onderdoor komt, wordt tegengehouden door de 4mm multiplex 🙂

We hadden ook schimmel toen we terugkwamen. De vloer onder onze keukentafel, onze kledingkast in de slaapkamer en onze bedden en het beddengoed dat we daarop hadden gelaten waren bij terugkomst bedekt met plekken zwarte en witte schimmel. We hebben meteen de bedden verschoond en de matrassen schoongemaakt! Het multiplex waarop onze matrassen liggen leek wel een kweekschaaltje! Een van onze eerste prioriteiten is nu het schilderen van onze bedden met antischimmelverf! We komen erachter dat alles wat niet behandeld is, hier in minder dan een paar weken een flinke laag schimmel krijgt. Kleding en lakens zijn altijd vochtig. 🙁

Niks wat we niet verwacht hadden eigenlijk. Het was één van de redenen dat ik niet zo uitkeek naar onze terugkeer, maar we hebben besloten onszelf fulltime op het taal leren te werpen, en alleen op zaterdag kunnen we schilderwerk en onderhoud aan ons huis doen. Dat is een hele opluchting en een bron van zegening! We zijn niet naar Kovol verhuisd omdat het zo’n leuke plek was om te wonen, we zijn hier niet om in een mooi huis te wonen en het voltijds bezig zijn met het bouwen en voorbereiden van ons huis heeft ervoor gezorgd dat al onze aandacht uitging naar die moeilijke en negatieve stukken van het leven hier.

Deze week zijn we begonnen met het leren van de taal en daar werden we echt blij van. We houden van taal leren, het lijkt wel of de zon ervoor gaat schijnen! Tot nog toe zijn we niet zo ver van ons huis geweest, want we krijgen veel bezoek, en het werkt heel goed om te plannen welke taal-onderdelen we willen horen op een dag, het te horen, op te nemen, in de computer te verwerken en het dan later te bestuderen. We zitten inmiddels in de basisroutine van plannen, deelnemen, verwerken, oefenen en de Kovolmensen genieten ervan om te zien hoe we ermee bezig zijn.

We zijn bezig met het verzamelen van wat basale zelfstandige naamwoorden en dat gaat best oké. Ik vind het makkelijk om te leren en te onthouden: ‘dit is een hamer’. ‘Dit is een ananas’. Ik ben ook bezig met wat basale uitdrukkingen zoals ‘wat is dat?’ ‘Ik ga nu naar huis’ etc. en dat is veel lastiger! Als ik bezig ben met de zelfstandige naamwoorden dan begrijp ik alles, met de uitdrukkingen ben ik bezig om ze uit mijn hoofd te leren, zodat ik ze kan gebruiken in het leven van alledag. Het probleem waar ik tegenaan loop, is dat als je een lettergreep fout hebt of de klemtoon een beetje verkeerd legt, de mensen je aankijken alsof je potjeslatijn spreekt!

Met deze ben ik bijvoorbeeld bezig geweest. Als iemand zegt ‘ya tebe’ betekent dat “jij gaat” (als in ’tot straks’) heb ik geleerd dat ik moet reageren met ‘ja vi egam bana gatabanim’, maar hoe vaak ik het ook oefen als ik alleen ben, als de kans zich voordoet om het te gebruiken, ben ik het helemaal vergeten!

Hetzelfde met de eerste keer dat ik dit gebruikte: ‘eng tol yagoba yanim’ (“ik ga nu naar mijn huis toe”) Hoewel ik dacht dat ik het goed zei, zat de hele groep me aan te kijken alsof ze het in Keulen hoorden donderen. Het bleek dat ik had gezegd ‘ik ga nu naar mijn huis daar beneden’, terwijl ik had moeten zeggen ‘ik ga nu naar mijn huis daar boven’, want we zaten al die tijd onderaan het dorp bij de oever van de rivier! Oh, wat is een taal leren toch leuk.

We zijn intussen ook bezig met het voorbereiden van de grote dankmaaltijd die we in het weekend gaan houden. We zijn het aan mensen gaan vertellen en hebben ze gevraagd het door te vertellen, dat ze op zaterdag allemaal moeten komen. Het bleek dat we dat niet goed gedaan hadden en gisteren moesten we vergaderen met alle vertegenwoordigers van de verschillende dorpen, zodat we ze konden uitndoigen voor zaterdag. We waren bezorgd dat mensen niet zouden komen, omdat ze dachten dat onze uitnodiging via losse personen een gerucht was. De vergadering waar iedereen het verhaa kon bevestigen, was nodig om de twijfel weg te nemen dat het op zaterdag gaat gebeuren; een eenzame boodschapper voor ieder dorp ging daar niet voor zorgen.

We voelen ons echt bemoedigd om te beginnen met het leren van de taal en de huisklusjes naar achteren te kunnen schuiven. Dat we dat gedaan hebben, zorgt ervoor dat we minder nadenken over de uitdagingen van het hier wonen en ons richten op de uitdagingen van het leren van de taal, en dat is iets waar we altijd al naar uitkeken. Het lijkt nu nog onmogelijk, als ik bezig ben met de zinnetjes die ik nu heb, maar ik weet dat als we er dag na dag tijd in blijven steken, we het zeker gaan begrijpen!