Voortgangsrapport: we gaan nu iets sneller, maar niet snel genoeg. We zijn 2×6’en van 4,5 meter lang aan het zagen zodat we die kunnen gebruiken voor de vloer, en we zijn 3 dagen bezig geweest met 1 boom – dat was een grote jongen!

We hebben inmiddels zo’n 50 vloerbalken gezaagd en hebben van de stukken die niet diep genoeg waren voor een balk, onderdelen voor onze trap gemaakt. We zijn in ons ritme aan het komen, we gaan vooruit en dan… regenochtend.

We hebben een zeil dat over het werkterrein heen gedrapeerd kan worden, dus meestal wachten we gewoon tot het stopt, of doen we wat kleinere dingen onder het zeil. Regenochtenden zijn echter wat anders, want een cultureel wijdverspreide norm in PNG is dat als je wakker wordt en het regent, je nergens heen gaat. Dus konden we pas om half elf aan de gang. 

Toen hadden we problemen met de kettingzagen. Eerst sprong de pin in de kettingspanner eruit (alweer!). Dan moet de ketting eraf, de kettingzaag open, de kettingspanner eruit, en dan moeten we de pin er creatief terug in timmeren. Deze keer betekende dat creatieve timmeren dat ik de pin vasthield met mijn multitool en erop timmerde met de achterkant van een bijl.  

Toen deed hij het weer, en dat was maar goed ook, want we hadden maar één bruikbare kettingzaag. We vertrokken om 10.30, maar om 10.40 regende het hard, dus de meeste mensen (en dus het grootste deel van ons gereedschap) bleven in het kamp.

Eenmaal weer terug in het kamp was het tijd voor reparaties. Het piepen bleek te komen van een metalen weerhaak die uit het zaagblad stak en soms de ketting raakte. Een paar keer vijlen en dat probleem was opgelost. De zaag die niet startte was een grotere uitdaging.

Toen we het ding uit elkaar haalden, zagen we dat de bougie niet vonkte. We aardden de ene kant ervan tegen het motorblok en startten de startmotor – geen vonk. Dat bracht ons bij de magneet, die, toen we hem eruit visten, helemaal onder de smurrie bleek te zitten, waardoor er waarschijnlijk geen stroom van het vliegwiel naar de bougie kon komen. Ik had zo mijn twijfels – ik denk niet dat vuil kan zorgen dat een magneet geen voltage meer maakt. We zetten hem weer in elkaar – helaas. Oké, toen besloten we te kijken of de stopschakelaar goed werkte en niet de bougie kortsloot. Dat was niet het geval, maar toen ik de choke verwijderde zag ik dat het daar heel vies was, dus schoongemaakt. En tadaa… hij startte!

Weer wat geleerd – als je een kettingzaag uit elkaar haalt en weer in elkaar zet zijn de meeste kettingzaagproblemen opgelost, we weten niet waarom!

Dat is het leven hier op de bomenkaptrips, de ene uitdaging na de andere. Problemen, reparaties, vertraging.

Glas halfvol: de mensen van Kovol vinden het geweldig dat we hier zijn, en de antibiotica die we hebben gegeven aan een van de leiders van het dorp verricht wonderen voor het verminderen van de zwelling in zijn hand, nadat hij er 4 weken geleden in had gezaagd.

Zo zag het er een paar dagen geleden uit

Blijf voor ons bidden, het is tamelijk ontmoedigend als er maar dingen fout blijven gaan, maar het is ergens ook wel fijn om in het ritme te komen van ‘weer een dag overleefd’.


0 reacties

Geef een reactie