Vandaag voelt als een complete mislukking.
Gisteren hebben we de hele dag besteed aan het voorbereiden van een grote boom. Grote bomen vinden we super, want daar krijgen we een heleboel hout van. We hebben hem geveld, in stukken gezaagd en de stukken in de juiste positie gelegd, en de oneffenheden eraf gehaald zodat we mooie rechte stukken hadden liggen.
Vandaag zou dus een dag zijn waarop we gigantisch veel werk zouden verzetten. We hadden drie stammen klaarliggen om stukken vanaf te halen van 2 inch (5 cm), zodat we daar 2×3’s van konden maken. En toen ging er van alles mis…
Eerst begonnen we met zagen aan de basis van de boom, om er vervolgens achter te komen dat hij in het midden tot op een flinke hoogte helemaal verrot was. Nou ja, helaas, in plaats van vloer- en plafondbalken halen we dan maar kleinere stukken uit deze boom, als we om de rotte plekken heen hebben gezaagd.
Dus we gingen aan de slag, haalden een stuk of twaalf planken uit dit stuk boom en toen… hield de kettingzaag ermee op. We hebben alle standaard problemen uitgesloten en kwamen er toen achter dat – hoe ironisch – deze halfrotte boom ook stukken heeft die te hard zijn om met de nerf mee te zagen. Er was niks mis met onze zagen – ze gingen gewoon niet met de nerf meezagen.
Wat een ramp! We hebben een hele dag (en de brandstof voor wat we die dag gedaan hebben) besteed aan het voorbereiden van deze stam en nu kunnen we hem niet verzagen??
Nou ja, laten we dan de volgende stam maar proberen. Zelfde probleem, en onze kettingzagen komen niet verder dan 5 cm! Het is toch ongelooflijk!!
Oké dan. De boom lijkt van binnen wel van staal, laten we dan gewoon de zijkanten eraf zagen. Dat is meer werk voor minder hout, maar we zijn nu al anderhalve dag met deze boom bezig, dus gaan met die banaan.
Vette pech. We zagen er een stuk af en… hij splijt, van boven naar beneden en we kunnen er niets meer mee. Nog meer brandstof en tijd verdaan. Het is zelfs zo erg dat de cirkelzaag die we gebruiken vastloopt in de hars en verschrikkelijk rookt als we erdoorheen zagen. Zelfs de buitenkant van deze boom lijkt wel van ijzer.
De top van de boom dan maar? Die heeft zichzelf flink de grond in gestampt en het kost best veel moeite om de takken die recht naar beneden de grond in zijn gegaan, vrij te maken en af te zagen. En wat blijkt – hartstikke rot – onbruikbaar.
De frustratie zit me zo hoog dat ik wel kan huilen. Ik sta hier te kijken naar drie prachtig voorbereide stammen – recht, waterpas en haaks, en we hebben er niks aan.
Met tegenzin beginnen we aan een andere boom. Ik begin hem neer te halen, en hij valt de verkeerde kant in. In de kern van de boom zat een groot verrot deel, wat hem onvoorspelbaar en onbeheersbaar maakte. Hij valt de verkeerde kant in, van de berg af, en ook die zijn we kwijt. Bomen kappen op ene helling kunnen we wel aan, maar op een klif – nope.
Volgende boom dan maar. Zagen maar, en hij komt met zijn takken vast te zitten in een andere boom. We proberen hem nog over te halen om zijn maatje los te laten en om te vallen, maar in plaats daarvan springt hij van zijn stronk af en valt verticaal, waarbij hij nog vaster komt te zitten. Ook die moeten we achterlaten, want het is te gevaarlijk om daar nog iets mee te proberen.
Dus dat was vandaag. Een volledige mislukking, terwijl we een bemoedigende hoeveelheid vooruitgang hadden verwacht. Echt, ik haat bomenkappen.
0 reacties