Goed nieuws, we hebben vluchten gekregen voor deze week. De brandstofcrisis duurt nog steeds voort en het luchtvaartteam vliegt niet op volle capaciteit, maar het lukt ze soms om essentiële vluchten voorrang te geven.
We hebben één vrachtvlucht gepland voor woensdag en dan gaan we er donderdag heen (vertalersnoot: afgelopen donderdag). We zorgen ervoor dat we voorraden inslaan, want het kan wel eens een tijdje duren voordat we weer bevoorraad worden. Deze week hebben we voorraden gekocht, ingepakt, gewogen en gelabeld.
Het is gelukt om een oppas te vinden zodat we naar de stad konden gaan om te kopen wat we nodig hadden. We gingen naar een winkel en vulden 3 volle karren met meel, havermout, rijst en allerlei ander voedsel. We lieten het personeel dozen havermout van achteren voor ons halen, nadat we het schap hadden leeggehaald, want we hadden 21 kg nodig! Eenmaal thuis moesten we alles in dozen doen, wegen en labelen met stickers. Oscar heeft geweldig geholpen met het plakken van de stickers 🙂 Deze week weten we of alles in de helikopter past. We moeten rekening houden met zowel het gewicht als het volume en het kan moeilijk zijn om dat precies uit te rekenen.
We vonden de extra tijd in Goroka om uit te rusten en op te laden geen probleem. We hebben genoten van speeltijd met onze kinderen en tijd gehad om te lezen en na te denken. We voelen ons zodanig opgeladen dat we op zoek zijn gegaan naar mogelijkheden om sociaal te zijn en weer contact te maken met onze vrienden in Papoea-Nieuw-Guinea. Gewoonlijk hebben we, als we op vakantie zijn, behoefte om ons los te koppelen van mensen, veel dutjes te doen en veel alleen te zijn. Het is fijn om zo ver te komen dat we ons klaar voelen om ons leven weer met anderen te delen.
We hebben een PNG-familie die we uit de buurt kennen uitgenodigd voor een BBQ. Deze familie heeft ons geholpen om Tok Pisin te leren spreken en ze zijn actief in het geven van bijbelles in de plaatselijke gemeenschap. Het was leuk om weer contact te maken en het contrast tussen de plattelandse PNG-cultuur en de stedelijke PNG-cultuur is ontzettend uitgesproken. Onze vrienden konden zich goed voorstellen en inleven in de uitdagingen waar we voor staan als we in de bush leven, terwijl de mensen in Kovol denken dat we geen enkel probleem hebben in ons luxe leven! Zoiets als gewoon naar de winkel gaan om vlees te kopen voor een gezamenlijke BBQ is voor ons onmogelijk in Kovol.
Het voelt fijn om gastvrij te kunnen zijn en ons huis open te stellen op een manier die we in Kovol niet kunnen; we hoeven ons niet zoveel zorgen te maken over jaloezie en vermeende vriendjespolitiek in deze stedelijke PNG-cultuur.
Onze kinderen kijken er nu allemaal naar uit om terug te gaan naar Kovol. Oscar heeft er zin in om zijn verjaardagscadeautjes van zijn vrienden te laten zien en alle drie de kinderen willen in de modder in Kovol spelen. Ik bedoel, er is hier heus wel modder, maar ze hebben het echt over de modder van Kovol!
Ik denk dat deze vakantie precies was wat we nodig hadden. De afgelopen vier dagen kreeg ik dagelijks telefoontjes van een man van onze buurstam om te vragen of we met onze missiehelikopter vanille mee konden nemen. Het is de enige reden dat deze man me ooit belt, dus als ik een telefoontje zie binnenkomen, begin ik vaak al te zuchten. Dat is nu niet meer zo, nu ik de kans heb gekregen om uit te rusten en ik de tijd heb genomen om met hem te praten, ook al kunnen we hem niet echt helpen (alweer die brandstofcrisis). Het verlangen om weer contact te maken met het leven in PNG is een duidelijk verschil met hoe we hier aankwamen voor de vakantie, dus ik denk dat de vrije tijd goed voor ons is geweest.
Terug naar Kovol betekent terug naar het doorspitten van interviews om te proberen ons cultuurdossier af te maken. Het wordt hard werken, maar ik kom in de buurt. De afronding van de taalstudie is in zicht. De plannen voor de komende maanden zijn nog onzeker door het brandstofprobleem, maar het zal goed zijn om terug te keren en door te gaan.
0 reacties