Afgelopen woensdag was zo spannend dat ik er nog een keer over ga schrijven! Vorige week gingen we naar een tuin om onkruid te wieden en ik was mijn laatste beetje werktijd voor die dag bezig met het schrijven van de blog van vorige week. Na afloop zat ik te tekenen toen Kavaluku van buiten mijn aandacht trok.
“Steve, Kandu! Kandu!” , “Slang, slang!”. Kavaluku was erg opgewonden, slangen zijn hier over het algemeen geen goed nieuws. Op dat moment maakte ik een veronderstelling die slecht had kunnen aflopen.
“Handu legilog?” (een wakkere/levende slang?) vroeg ik. “Kandu igom!” (een levende slang!) antwoordde hij. Hier moet ik uitleggen dat Kavaluku een ander dialect spreekt dan het dialect dat wij leren spreken. Er zijn een aantal verschillen en een belangrijke is dat het Imengis-dialect [ʔɐndu] zegt voor slang, terwijl Matat [kɐndu] zegt. De ʔ in Imengis is het geluid dat je maakt als je uh-oh zegt, waarbij je achter in je keel even stopt. Het is een glottisslag, een soort afwezigheid van geluid, en het is vooral moeilijk te horen aan het begin van woorden. De meeste mensen kunnen niet zien of er wel of geen glottisslag is aan het begin van woorden (en in het Engels en Nederlands voegen we er vaak onbewust een toe aan woorden die met klinkers beginnen, waardoor woorden die met klinkers beginnen zacht en lang aanvoelen als we echt proberen geen glottisslag te gebruiken).
Nu zat het probleem niet in het woord “handu”/”kandu”; het probleem was met “igom”. “Igom” betekent levend, of leven, maar in het Imengis is “higom” (ik snij het) eigenlijk hetzelfde. Voor een leuke woordsalade in Imengis zijn “unn” (bij) en hunn (hoofdluis) erg moeilijk uit elkaar te houden 😀 Zeggen dat de bij hoofdluis had zou tamelijk verwarrend zijn! “Unn hunn og” zou waarschijnlijk wat uitleg nodig hebben.
Dus toen Kavaluku “kandu igom” (een levende slang) zei, hoorde ik “kandu higom” (ik heb de slang gesneden). Kavaluku, die Matat spreekt, zou echter “kandu kigəm” hebben gezegd als hij dat had willen zeggen. Ik deed een aanname. Kavaluku is een man van actie, altijd op jacht en overal heen aan het wandelen. Ik nam aan dat hij ons een plezier had gedaan en de slang al had gedood, en omdat dat was wat ik verwachtte te horen, lette ik niet goed op!
Gaaf, een slang om naar te kijken! Ik haalde de kinderen bij elkaar en ging met Alice en Millie aan de hand naar buiten om de slang te bekijken. Ik dacht dat hij dood was, maar hij was nog springlevend en onaangetast. De slang lag opgekruld onder een kleine sierstruik vlak voor het huis van Philip en Natalie en we stonden ongeveer 1 meter ervanaf ernaar te kijken. Er lag een greppel tussen ons in, wat wel scheelde, maar het was echt te dichtbij!
Kavaluku was verbijsterd. Hij was doodsbang! Hij had de slang gezien en bij zichzelf gedacht: “Ik ben een zondaar en als ik met deze slang ga lopen rotzooien, ga ik misschien dood. Ik haal Steve of Rhett zodat zij het kunnen afhandelen”. (Ik zal alleen melden wat hij zei en er hier geen commentaar op geven). Hij riep dat we achteruit moesten gaan, maar ik dacht nog steeds dat hij dood was!
Ik ging naar Kavaluku en leende zijn machete met de gedachte dat ik de kop van de slang zou afhakken, voor het geval er nog leven in zat! Ik hief de machete op, zwaaide en sloeg raak, waarbij ik de slang met volle kracht op zijn schedel raakte. Op dat moment realiseerde ik me dat het echt een levende slang was, want hij begon te spartelen! Ik vind het verbazingwekkend dat ik mijn doel niet miste, want ik ben niet goed in mikken!
God heeft ons echt beschermd! Nadat we de kop hadden afgehakt en in de struiken hadden gegooid, hebben we de slang goed bekeken. Ik ging naar huis om op te zoeken wat voor soort het was. Aan de markeringen en de korte, dikke vorm te zien lijkt het veel op een doodsadder, een van de giftigste slangen ter wereld. Voor zover ik weet hebben we hier in PNG geen tegengif, dus een beet van deze jongen had fataal kunnen zijn! De mensen van Kovol lijken dit te bevestigen: ze noemen hem een “undinang” en bevestigen dat ze denken dat hij giftig is. Tijdens mijn cultuurstudie vroeg ik naar giftige slangen, om te horen te krijgen dat er hier giftige slangen zijn en dat 1 persoon in hun geheugen is gebeten en eraan is overleden.
Deze week deed ik interviews voor het gedeelte over gebed en offers in de cultuur. Toen ik naar bidden vroeg, was mijn vraag wanneer ze dat deden (omdat mensen zeiden dat ze dat deden) en waar ze dan om vroegen. Iemand antwoordde dat ze baden dat God hen zou beschermen als ze in hun tuinen werken, omdat ze zouden kunnen vallen, zich snijden of gebeten worden door een slang of duizendpoot. Angst voor slangen is iets heel reëels hier in Kovol, wat ervoor zorgt dat slangen per definitie gedood worden! Als ik voor een internationaal publiek schrijf over hoe ik een wilde slang heb gedood, durf ik niet te zeggen of de gemiddelde reactie positief of negatief zal zijn, maar ik kan met een gerust hart zeggen dat ik volgens de mensen in Kovol absoluut juist heb gehandeld.
We zijn zo blij dat Kavaluku de slang zag en dat we ermee af konden rekenen voordat een van onze kinderen er al buiten spelend op trapte! Het is best beangstigend om zo’n gevaarlijke slang in hun speeltuin te zien! Sindsdien kijk ik beter uit op de paden, wat grappig is, want na hier ongeveer 3 jaar te hebben gewoond is dit pas de 2e slang die ik ooit heb gezien. Het maakt ons ervan bewust dat ons leven in Gods handen ligt. Gifslangen zijn eng, maar waarschijnlijk veel minder gevaarlijk voor onze veiligheid dan aangereden worden door een auto in de stad of in Engeland of Nederland. Ik heb nu een goed verhaal te vertellen aan onze Kovol-vrienden over hoe ik onbevreesd een adder onder handen nam, maar alleen omdat ik hun taal verkeerd verstond!
Ik heb tot nu toe heel veel fouten gemaakt met de Kovol-taal — maar dit was de enige die ik me kan herinneren die bijna fatale gevolgen had!
0 reacties