Bij de familie Stous is er bezoek: Stacies vader is er! Ze hadden het geheim gehouden voor hun kinderen, dus het was een echte verrassing! Ze wisten een aantal keer zeker dat ze het verraden hadden als Stacie iets zei als ‘als mijn vader er is…’ maar niemand had het door!
Voor de blog van deze week heb ik een praatje met ze gemaakt. We hebben ze koffie gegeven en naar hun indruk gevraagd. Ik ben zo vrij geweest om dat samen te vatten, dus wat je hier gaat lezen is mijn samenvatting van hun woorden – ik krijg het vast wel te horen als het niet klopt!
Veel plezier.
Wie zijn jullie?
Wij zijn Tim en Kathy. Ik ben Stacie’s vader, dus we hebben jullie gevolgd, alle blogposts gelezen en van Stacie gehoord hoe het gaat. We zijn erg blij dat we op bezoek kunnen komen zodat we de dingen echt kunnen ervaren. Het is één ding om erover te lezen; het is iets heel anders om het allemaal zelf te zien, te ruiken en aan te raken.
Hoe reageerden je kleinkinderen toen ze je zagen?
Ze herkenden me niet! Ik heb nog nooit een sikje gehad en dus liepen ze me op het vliegveld zo voorbij. Ze vroegen zich allemaal af wie die engerd was die naar ze zwaaide, en toen knuffelde ik ze!
Ik denk dat ze nu blij zijn. Je zult het ze moeten vragen.
Hoe is de reis verlopen?
We hebben de video’s van jullie aankomst in Kovol heel vaak bekeken. We hebben de video’s op onze telefoons staan om te laten zien aan mensen die ernaar vragen, dus in zekere zin was het heel vertrouwd. Stacie had ons gewaarschuwd dat we veel mensen konden verwachten, omdat iedereen het leuk zou vinden om haar ouders te zien.
Toch was het heel bijzonder om zoveel mensen te zien! We voelden ons een beetje als filmsterren! Het was alsof we beroemd waren en we kregen een heel warm welkom.
Wat was jullie eerste indruk?
Het viel ons op hoe warm en vriendelijk de mensen zijn. Mensen maken graag een praatje en er wordt veel geglimlacht.
Wat heb je gedaan in de tijd dat je hier bent? Nog plannen voor de resterende tijd?
We hebben geen echte plannen, we willen gewoon ervaren hoe het hier is. We willen niet dat jullie nadenken over hoe jullie voor ons kunnen zorgen en ons een leuke tijd kunnen bezorgen. We willen gewoon ervaren hoe het leven hier voor jullie is en het nemen zoals het komt. Dus geen echte plannen voor de rest van de tijd.
Hoe is het eten in de bush?
Het was best oké, niet slecht. Ik denk alleen niet dat we er iets van zouden kiezen als het in een restaurant op het menu stond. Maar we zijn in het westen natuurlijk superverwend met de keuzes die we hebben op het gebied van eten.
We hebben niet zoiets als maden hoeven eten en wat we wel hebben gegeten was niet zo slecht. We zijn geen fan van de textuur van de mamuni (wortelgroente geraspt en gekookt in bamboe, als een zetmeelrijke worst) die we aten, die was nogal taai. Het eten is gewoon heel anders en misschien zouden we eraan wennen als we het vaker zouden eten.
Verstaan jullie ook maar iets van het Kovol of het Tok Pisin?
Helemaal niets! Ik denk dat ik wel wat Tok Pisin zou kunnen verstaan, maar ze praten zo snel dat ik niet weet wat ze zeggen!
Op welke manier zijn de dingen anders dan je had verwacht?
Voor mij was het om te zien hoe open mensen ervoor staan om Gods woord te horen en hoe graag ze dat willen. Ik heb over die openheid gelezen, maar met mensen praten en hun hart horen is iets heel anders. De mensen hier hebben een oprecht verlangen om de waarheid te horen. Ze weten dat ze er stukjes van hebben opgevangen, maar dat ze niet alles weten. Ze hebben wat dingen gehoord, maar het is allemaal door elkaar geraakt. Jullie hebben echt het voorrecht om met mensen te werken die zo open en hongerig zijn om Gods woord te horen.
Wat vond je heel leuk?
Bij een van de Kovol-jongens zitten en met hem praten en zien hoe warm, vriendelijk en emotioneel hij was, vooral toen hij vertelde over zijn verlangen naar spirituele dingen. Een ander hoogtepunt was toen ik de gemeenschap kon bedanken voor hoe goed ze voor jullie hebben gezorgd en toen ik zag hoe iedereen oplichtte en begon te glimlachen.
Kathy – voor mij is het om alle schattige Kovol-kinderen te zien. Ze zijn zo nieuwsgierig en vriendelijk, ik vond het leuk om ze te laten zien hoe verschillende vlinders op de screensaver van mijn horloge verschijnen.
Waren er nog minder leuke dingen?
Nee, het was een goede ervaring. Ik ben wel flink verbrand tijdens ons verblijf in Madang. De pijn was 7/10 en er ontstonden blaren, dus moesten we een uitstapje naar het dorp afbreken.
Tim en Kathy zijn tot maandag bij ons en zullen kort daarna naar huis terugkeren.
Onze dank aan Tim en Kathy voor hun bezoek. Het was bemoedigend om supporters van ons werk hier te ontmoeten. Het voelt vaak alsof we er alleen voor staan, maar dit bezoek heeft ons doen inzien dat veel mensen betrokken zijn en ons steunen 🙂
0 reacties