Nu we als team in Goroka zijn voor team meetings, lopen we allemaal in verschillende schema’s. Onze prioriteit als team is om wat tijd te besteden aan het oplossen van aanhoudende wrijving en daar zal ik volgende week over schrijven. Discussieanalyse gaat door, wat gewoon betekent dat ik uren naar grafieken zit te staren; het is taalwerk dat niet in Kovol hoeft te gebeuren. Ik heb ook een achterstand qua interviews over gezondheid en ziekte die ik moet uittypen voor onze cultuurbestanden, maar ik heb het gevoel dat ik altijd alleen maar schrijf over analyses en cultuurbestanden, dus dat zal ik nu niet weer doen!
Ik wil er wel even op wijzen dat we ons cultuurarchief tijdelijk online hebben verplaatst naar https://clahub.reachkovol.com zodat we er in Goroka aan kunnen werken. Voel je vrij om te bladeren, te lezen (en te luisteren) hoe cultuurinterviews eruitzien. Onze adviseurs zeiden dat het vrijwel allemaal in het Kovol zou moeten zijn en dat zij het niet zouden moeten begrijpen. Dus als je ernaar kijkt en er niks van snapt, zitten we goed!
Als we naar Goroka komen, is het meestal vakantie en daarom is Oscar minder gemotiveerd voor school. Gerdine zit er een beetje doorheen, dus ik heb hier en daar een dagje geholpen met thuisonderwijs. Vrijdag was onze eerste dag en de onderwerpen waren onder andere groenblijvende en bladverliezende bomen. Ik ben al niet zo goed in het herkennen van bekende Engelse bomen, laat staan bomen uit Papoea-Nieuw-Guinea, maar we denken dat we een aantal groenblijvende en bladverliezende bomen rond Sobega hebben herkend. Maar nu ik erover nadenk, wat gebeurt er met loofbomen als het het hele jaar zomer is? Zijn de loofbomen met wasachtige bladeren groenblijvend of bladverliezend? We gaan gewoon snel verder, ik weet het niet zeker! 😀
Gerdine heeft ook de kans gekregen om naar het thuisonderwijsbureau in Lapilo te gaan en te bespreken waar ze moeite mee heeft. Heel fijn dat ze wat ondersteuning kan krijgen en dat ze terugkwam met lesboeken voor geschiedenis en wiskunde, die ze moeilijk vond om voor te bereiden. Oscar mocht zelfs zijn allereerste toets afleggen – een zoek- en leertest. Hij werd ondervraagd en getoetst en volgens het rapport heeft hij alle basisvaardigheden om te leren lezen en schrijven en is er geen extra hulp nodig. Het is een hele klus voor Gerdine om hem les te geven, dus het is fijn om wat begeleiding en ondersteuning te krijgen.
Vandaag nam ik Oscar voor aardrijkskunde mee naar de stad. Hij moest wat leren over de stad waar hij dichtbij woont en dus hebben we een kleine rondleiding door Goroka gehad. We keken bij de brandweerkazerne, de politie, de markt en het postkantoor. Oscars stad is stoffig, heet en druk, maar we hebben een paar goede foto’s van onze verkenningstocht. We gaan deze foto’s in een kleine kaart verwerken 🙂
De brandweerkazerne was zijn favoriet. Hij was teleurgesteld toen hij hoorde dat er geen brandweerpaal was, maar we konden wel tellen dat er 18 brandweerlieden in de kazerne zaten.
Wat me verbaasde was hoeveel aandacht Oscar kreeg. Als we eropuitgaan krijgen Alice en Millie meestal alle aandacht, maar deze keer was Oscar weer aan de beurt. Mensen zaten de hele tijd door zijn haar te woelen, pakten zijn armen vast en zeiden “nana” (kleinkind) tegen hem. In een van de winkels volgde een dame ons helemaal naar de kassa en dreef hem bijna in het nauw terwijl ze zijn armen streelde en tegen hem praatte. Oscar dook om me heen en ik kon ertussen gaan staan, zodat hij wat ruimte had. Ik heb daarna nog even met hem gepraat en gevraagd of hij wilde dat ik mensen op hun kop zou geven als ze zoiets doen. Dat zag hij wel zitten.
Het cultureel geaccepteerde is om het over je heen te laten komen, te glimlachen en misschien iets te zeggen. Het is een blijk van genegenheid en waardering, maar nadat we de hele stad door zijn gewandeld en Oscar voortdurend werd aangehaald, begrijp ik volkomen dat hij er genoeg van heeft. Een streng “Hé, laat hem met rust!” “Je mag hem niet aanraken” is waarschijnlijk voldoende. We proberen voortdurend de grens te vinden tussen vriendelijkheid, privacy en veiligheid.
Dus dat was onze eerste week in Goroka. Een mix van school, taalwerk op de computer en team meetings. Elk van onze gezinnen heeft individuele vergaderingen met ons leiderschapsteam hier om dingen door te spreken, en ergens volgende week zullen we samenkomen als team, hopelijk goed voorbereid om een aantal wrijvingspunten die we hebben ervaren door te spreken. Ik zal volgende week schrijven over hoe het gaat en wat inzichten geven, maar voor nu kan ik zeggen dat het proces waar we mee bezig zijn ons erg gaat helpen en ons naar betere teamrelaties gaat brengen.
0 reacties