Er worden hier wat e-mails rondgestuurd waarin puppies worden aangeboden aan nieuwe huizen hier in Papoea Nieuw-Guinea. Ik wilde er graag eentje hebben, maar Gerdine, een moeder die thuisonderwijs geeft en een tweeling heeft, zei: absoluut niet. Het leven was al moeilijk genoeg en we konden er gewoon geen hond bij hebben (en wat zouden we hem te eten geven?). Na deze duidelijke mening besloot ik mijn doel iets lager te stellen als het gaat om huisdieren.
Cavia’s dan? Dat idee was ook niet al te populair, maar uiteindelijk wende Gerdine aan het idee, of nou ja, ze weerhield me er niet van 😀
Na onze ALW (taalworkshop voor gevorderden) hadden we nog een week voor we terug naar de stam zouden gaan, dus kochten we in de stad wat kippengaas en stuurden we een mail rond met de vraag: ‘Waar halen we in Goroka cavia’s vandaan?’ en een uur later werden er ons twee aangeboden. 😀 We konden aan de slag. Ik heb nog nooit voor cavia’s gezorgd… maar het zal wel goed komen toch? De afgesproken dag ging ik ze met Oscar ophalen (met kartonnen doos en al). Oscar besloot ze Guinea en Nibble te noemen, twee beertjes.
We stonden nog te kletsen met de vorige eigenaars en vragen te stellen over voer en verzorging, toen Nibble besloot uit de doos te springen en ervandoor te gaan, waarna er een heleboel kinderen achter hem aan gingen. Ah, wij hadden die levendige!
Ze moesten ook nog naar Kovol natuurlijk. Een kleinere kartonnen doos, dichtgeplakt en met wat lichtgaten leek ons het beste. Om te beginnen zaten ze in het vrachtcompartiment van een Kodiak en vlogen we naar Madang, dus die heren maakten al meteen kennis met duisternis, trillingen, kou en daarna hitte. Toen was het helikoptertijd en kwamen ze onder een van de stoelen terecht.
Het was een opluchting dat ze toen we de doos opendeden nog allebei bewogen en de mensen in Kovol vonden het meteen geweldig. We maakten een plekje in onze oude ananastuin, waar het hek de varkens niet had tegengehouden en nu zijn er geen ananassen meer – maar de cavia’s konden er toch wel even in blijven? Werkte prima, want ondanks de gaten in het hek stonden er zo veel nieuwsgierige Kovol-mensen omheen dat er een menselijk hek ontstond 😀
Ik ging aan de slag met de kooi. Wat mannen uit Kovol kwamen we helpen om een frame in elkaar te zetten en het kippengaas eraan vast te nieten en ze konden erin.
Nu ze goed en wel hier zijn, blijkt het een goed idee om ze in een kooi te hebben. De kat van de familie Stous heeft nogal wat interesse! Net als de mensen van Kovol en er is dan ook iedere dag bezoek. Het verhaal dat Steve een paar ‘sinnasim hotog’ oftewel tamme muizen mee heeft genomen, gaat als een lopend vuurtje en iedereen wil komen kijken. Wat mensen nog het meest lijkt te verbazen is dat ze geen staart hebben.
Ik denk dat mensen niet zo gewend zijn aan levende knaagdieren, omdat wat ze aan knagers vangen, meestal snel avondeten wordt 😀
Qua eten krijgen ze gras, onze groenteschillen, af en toe een koolblad, wat groen blad en soms junglebladeren. Als we van de rest wat weinig hebben is dat laatste meer een soort ‘eens kijken wat er gebeurt’ voer. Google helpt niet zo erg veel als ik zoek op ‘mag een cavia … eten’ met dan de Kovol naam van een plant erin. We hebben vandaag een ‘nomul matam’ geprobeerd, lijkt wat op een varen… en ze hebben het opgegeten. Eens kijken of ze morgen nog leven 😀
Om de dag mogen ze uit de kooi om even binnen in huis te spelen, en nu zijn we erachter gekomen dat ze veel in hun pvc-nestje poepen. Gratis mest voor mijn ananasplanten! Oh… wacht. Die heb ik niet, want die zijn door het varken opgegeten. Te oordelen naar het stuk varkensvlees dat we gisteren gekregen hebben, is dat probleem opgelost 😀
Dus dat is het laatste nieuws hier. Terug in de jungle, en nu met cavia’s. We zijn nog bezig met het in kaart brengen van onze discussieteksten en dus zitten we veel achter de computer. Er lijken wat patronen zichtbaar te worden, maar het is nog een hele puzzel. Ik kan wel met vertrouwen zeggen dat verschillende sprekers dingen verschillend zeggen. Die Parel der Wijsheid was de 14 uur dat ik ermee bezig ben geweest wel waard.
Dus om nou niet helemaal aan die computer gelijmd te zitten, besloot ik de culturele categorieën 3-8 gezondheid en ziekte vast te gaan bestuderen met als doel er een culturele samenvatting van te maken. Ik begon met het uitzoeken van de vragen die ik zou moeten stellen en kwam op 70 stuks. Daaronder vallen ook dingen die we moeten weten voor vertalingen en Bijbellessen. Woordenschat voor verlamming, melaatsheid/lepra en andere ziektes die voorkomen in de evangeliën. Houdingen ten opzichte van gekke mensen, hoe er voor ze gezorgd wordt en wat er gebeurt als ze zichzelf dingen aandoen. Allerlei zaken en het gaat waarschijnlijk wel een heel aantal weken duren voor ik alle vragen aan 3 mensen gesteld heb, de antwoorden heb opgenomen en het allemaal heb samengevat. Wat een berg werk moeten we nog verzetten!
0 reacties