We zijn compleet geschokt, maar ook superblij! Op onze vakantie (die erg welkom en ook verfrissend is) hadden we een twintigwekenecho. Terwijl de dokter zit te meten, roept hij ineens: “Wacht eens, zie ik er nou nog één?” En ja hoor, die zag hij en ineens zijn we in zeer blijde verwachting van een meisjestweeling.

Baby A – voorlopig Adele
Baby B – voorlopig Beyonce

We zijn superblij met het nieuws. We weten dat het niet makkelijk wordt, maar we zijn er 100% positief over. Het is alsof we de loterij gewonnen hebben 🙂

In verband met de extra risico’s die je hebt bij het krijgen van een tweeling, hebben we besloten eerder naar de UK te vertrekken. We willen voor de 30 weken onze eerste afspraak met een verloskundige hebben (en daar zit je al gauw aan, aangezien we ook nog in zelfisolatie moeten). Dus ineens staat de afspraak dat we over vier weken thuis in Engeland zijn!

Wiens buik is groter? De Thanksgivingbuik van Steve of de tweeling?

Op moment zijn we bezig om een huurwoning te vinden in de plaats waar Steve vandaan komt. Door het tijdsverschil gaat het langzaam (makelaarskantoren openen als het in PNG 20:00 is), maar het gaat. We moeten alleen de juiste huurbaas vinden, die het niet erg vindt dat we maar zeven maanden willen blijven. We zijn al twee keer afgewezen, maar we vertrouwen erop dat God voor een oplossing zorgt.
We moeten ook wel een beetje lachen bij onszelf om het feit dat je boodschappen laten bezorgen in de jungle door een helikopter goedkoper is dan de huur van de goedkoopste driekamerflats die we kunnen vinden in Bracknell (waar ik vandaan kom, ongeveer een uur van Londen met de trein en dus een beetje aan de prijs).

Nu onze reisplannen aangepast zijn, moeten we de tijd die we nog hebben in Kovol opnieuw indelen. We waren van plan om nog even stevig te studeren en dan een taalcheck te hebben. Maar nu we nog maar twee weken in de bush hebben voor we een lange reis gaan maken, gaan we ons richten op afscheid nemen, mensen geruststellen dat we écht weer terugkomen (ze maken zich nog steeds zorgen dat de familie Stous nooit meer terugkomt) en ons huis goed inpakken zodat de ratten het niet afbreken als we weg zijn.

Blijf voor ons bidden terwijl we op zoek zijn naar een huurwoning en bid dat we makkelijk binnen kunnen komen in het Engelse gezondheidssysteem. De Brexit komt rond nieuwjaar en hoewel het allemaal goed zou moeten komen, maken we ons wel wat zorgen dat we in de problemen kunnen komen nu de regering wat minder vriendelijk is ten opzichte van EU-ingezetenen zoals mijn lieve vrouw.

Categorieën: Dutch

0 reacties

Geef een reactie