We zitten in de middle of nowhere, maar zo voelt het niet als je een internetverbinding hebt.
Gerdine, een maand geleden
Gerdine zei het bovenstaande letterlijk één dag voor het internet verdween en niet meer terugkwam. Er staat een Digiceltoren vlakbij, op een heldere dag kunnen we hem zelfs de lucht in zien prikken vanaf een richel in de verte, en daar komt ons telefoonsignaal vandaan.
Toen hij op een avond zomaar ineens verdween, hadden we nog geen idee wat dat ons voor problemen zou opleveren! 😉
Nu is het niet alleen dat we internetverslaafd zijn (zijn we wél), maar het zit hem in het feit dat de meeste communicatie met ons supportteam verloopt via e-mail en whatsapp. Toen Digicel eruit lag, moesten we ons zien te redden met onze InReach satelliet-messenger waarmee we tekstberichten van 160 karakters kunnen versturen.
Het regelen van vluchten en voorraadaanvoer bleek ineens een stuk lastiger, de medische kliniek voelde veel verder weg en natuurlijk konden we niet bloggen en jullie op de hoogte houden van hoe het hier loopt.
We zijn nu even Kovol uit en zitten voor twee weken in Australië. Gerdine moet haar verstandskiezen laten verwijderen en loopt al maanden met kiespijn, en voor Oscar is het tijd voor controle en een echo.
Daardoor hebben we nu wel de gelegenheid om iedereen te laten weten dat het met ons, de familie Hansen en de familie Stous goed gaat. De laatste weken zijn meer van hetzelfde geweest. Dingen bouwen, wortelgroenten koken, wat woordjes Kovol oppikken en af en toe een medische hand reiken.
Lende is in de stad behandeld aan zijn gebroken been. ZIjn dijbeen bleek volledig doorgebroken te zijn, maar het zou volledig moeten genezen. Helaas was Lende niet het enige ernstige geval dat we te zien kregen en we zagen een baby van zes maanden die in het vuur gevallen was en afschuwelijke brandwonden heeft over zijn hele rechterarm en linkerhand. Er was helaas niet veel dat we voor hem konden doen, behalve ontsmetten en verbinden en bidden voor het beste resultaat. Het laatste dat we gehoord hebben is dat hij nog springlevend is en we bidden voor zijn genezing – de mensen zijn behoorlijk taai hier.
We zijn blij dat we jullie kunnen vertellen dat ons huis ver genoeg klaar is en we fulltime met het leren van de taal aan de slag kunnen. De projecten die nog moeten gebeuren, kunnen we gelukkig ’s avonds en in de weekends doen, en we gaan ons richten op fulltime CLA (het leren kennen van de cultuur en de taal). Onze collega’s krijgen de komende drie weken de tijd om hun huizen af te krijgen en ons in te halen, want als we terugkomen, brengen we CLA-consultants mee om ons te helpen met CLA te beginnen – CLA kick off. Dat is een herhalingscursus op locatie van de taal-leertechnieken die we tijdens onze trainingen hebben geleerd en een ‘bijstuurpraatje’ om ons te helpen effectief te beginnen met leren.
Op mijn laatste dag in Kovol heb ik nog een snelle video-update gemaakt van al onze gezinnen, dus die gaat binnenkort ook nog online komen.
Dus even een snelle blog om te laten weten dat we nog leven – er volgt snel meer!
0 reacties