Het is gek, maar Kerst voelt hier echt heel anders. We zijn zo druk geweest met de voorbereidingen voor de verhuizing naar Kovol, dat het Kerst was voor we het wisten! We konden wel een paar dagen vrij nemen om een soort kerstvakantie te houden – ook al was het dan tussen stapels dozen!
Dit is denk ik onze nieuwe kersttraditie. Vorig jaar hadden we een maaltijd met het team en dit jaar was het hetzelfde 🙂 Alleen denk ik dat we dit jaar allemaal een beetje vermoeider waren!
We kijken er in ieder geval altijd naar uit om onze cadeautjes open te maken. We krijgen ze over het algemeen al weken van tevoren toegestuurd door familie en vrienden en al die tijd liggen ze in ons huis, staren ze ons aan en doen ze een beroep op onze zelfbeheersing. Ik heb het voor elkaar om mijn eigen verrassing te bederven. Het kantoor mailde me om te vragen of ik inderdaad zou betalen voor een DHL-pakketje dat voor ons bezorgd werd. ‘Huh, pakketje?’ dacht ik. Ik kon me niet herinneren dat ik iets besteld had, maar ik moest het even zien om te weten wat het was. Was het een foutje, of misschien bouwmaterialen die ik eerder besteld had?
Ik ging aan de slag met het DHL document, op zoek naar de verzender van het pakketje, en toen ik de lijst met inhoud had bekeken, kwam ik erachter dat het van mijn moeder kwam. 😀 Oepsie!
We hebben allemaal cadeaus gekregen waar we heel blij mee zijn. We moeten zo georganiseerd omgaan met al onze bezittingen en voorraden, dat het leuk is om een doos open te maken die wij niet hebben ingepakt en verrast te worden door alle leuke en lekkere dingen. We genieten van de leuke dingen, de persoonlijke toevoegingen en de kleine luxeproducten die we uit praktisch oogpunt normaal niet kopen.
Oscar krijgt natuurlijk de beste cadeaus en hij speelt echt nonstop met zijn nieuwe autootjes. Hij heeft ook een Duploset gekregen. We weten zeker dat hij daar binnenkort aan toe is! 🙂
Het is me zelfs gelukt Gerdine te verrassen met een cadeautje van mijzelf, helemaal speciaal ingevlogen uit Australië. Normaal gesproken kopen we eigenlijk geen cadeautjes voor elkaar, niet voor Kerst of verjaardagen. Maar ik heb de afgelopen maanden Gerdine aan het werk gezien en ik wist het ideale geschenk… een labelmaker! Gerdine heeft alle dozen gemerkt, en alle koelkastspullen voorzien van de datum waarop ze opengegaan waren. Ze was serieus verrast; op de een of andere manier dacht ze dat ik een roze broek voor haar gekocht had?!
Ik weet nu al zeker dat ik op een ochtend een label op mijn tandenborstel vind!
Een andere traditie voor het Kovolteam is de teamfoto. Sinds vorig jaar is er één baby bij gekomen dus een nieuwe foto was wel nodig, en het blijkt dat het maken van een goede foto van kinderen in de tropische zon… een uitdaging is.
Nog een speciale traktatie met Kerst – wat tijd om computerspelletjes te spelen. We houden allemaal van strategische spellen en dus hebben we Supreme Commander opgestart en onze virtuele robotlegers op elkaar laten knallen, terwijl de dames en de kinderen Paddington keken. We gaan in Kovol een LAN-netwerk opzetten om gegevens te kunnen delen en een Cultuur-en-Taalfile bij te kunnen houden, maar wie zegt dat we er af en toe niet ook een spelletje op kunnen doen?
0 reacties