We zijn bijna twee weken op bomenkaptrip en het mag geen verrassing zijn dat we heel, heel moe beginnen te worden. Het is zwaar leven in de jungle en 8 uur per dag met kettingzagen werken, terwijl onze gezinnen een dagreis verderop zitten, dat is best pittig.
Iedere dag heeft zijn eigen routineklussen en zijn onverwachte problemen. De routineklussen als nieuwe brandstof uit de vaten pompen, kettingzagen onderhouden, drinkwater filteren en spullen inpakken voor de tocht naar het werkgebied zijn supervermoeiend. Daarbovenop heeft iedere dag zijn eigen stressmomenten, zoals dat ik vannacht nauwelijks geslapen heb omdat er continu muizen rond mijn slaapplek renden. Ik ben best een ervaren kampeerder, maar ik heb nog niet geleerd hoe je moet slapen als je de hele tijd getrippel rond je hoofd hoort.
Ik heb de halve nacht ‘mep de muis’ gespeeld, maar zonder succes. Rond een uur of 2 viel ik eindelijk in slaap. Mijn plan voor vanavond is te zorgen dat ik al slaap voor muisjelief tevoorschijn komt! Dus – de extra uitdaging voor vandaag was pure uitputting. Maar we hadden er tenminste geen regen en modder bij!
Op dag weet-ik-hoeveel van deze trip zijn we op alle mogelijke manieren uitgeput en ’s morgens die berg op zien te komen is mentaal en fysiek echt ploeteren. We boeken gestaag vooruitgang, maar het idee dat we nog honderden (1500) planken moeten zagen, is niet erg bemoedigend.
Het was echt heel goed om Hebreeën 12 weer te lezen. Het was zelfs zo fijn, dat ik ermee bezig ben om het hele hoofdstuk uit mijn hoofd te leren.
Welnu dan, laten ook wij, nu wij door zo’n menigte van getuigen omringd worden, afleggen alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten wij met volharding
Hebr 12:1
de wedloop lopen die voor ons ligt,
Met volharding lopen. Het is geen echt nieuw idee, niet heel verhelderend, en iedereen kan het wel gezegd hebben. Wat me echter wel aangreep is ‘de wedloop die voor ons ligt’. Ineens begreep ik het – dit is het pad dat God zelf voor mij uit heeft gezet. Ik sta hier niet per ongeluk deze uitdagingen het hoofd te bieden, het komt niet omdat ik daarvoor gekozen heb, maar God heeft het op mijn pad gebracht om te overwinnen. Het is niet alsof er aan de zijlijn zomaar iemand naar me staat te juichen: ‘doorlopen, loop met volharding!’, nee, het is mijn hemelse Vader die mij hier op dit pad heeft geplaatst, voor mijn eigen bestwil, tot Zijn eer, en om het goede te doen voor de mensen van Kovol.
5 En u bent de vermaning vergeten waarmee u als kinderen wordt aangesproken: Mijn zoon, acht de bestraffing van de Heere niet gering en bezwijk niet, als u door Hem terechtgewezen wordt.
Hebr 12:5-6
6 Want de Heere bestraft wie Hij liefheeft, en Hij geselt iedere zoon die Hij aanneemt.
Al sinds ik zendeling werd, heb ik opgezien tegen dat deel van de missie waarop ik bomen moest gaan zagen en huizen moest gaan bouwen. Ik ben geen bouwvakker. Geef mij maar een taal die nog nooit beschreven is, dan puzzel ik tot ik hem begrijp. Ik heb geen enkel probleem met zware wandeltochten of barre leefomstandigheden. Maar een huis bouwen… Daarvoor ben ik niet in de wieg gelegd.
Dat is dus altijd wel een horde geweest die ik moest nemen, en hopelijk snel, want in realiteit is het net zo zwaar, stressvol, vermoeiend en eindeloos als ik altijd al vreesde. Ik bezwijk er bijna onder, en wat was het dan goed om dit te horen: dit is jouw wedloop, die speciaal voor jou is klaargezet – schrijf hem niet af als als een noodzakelijk kwaad, je hemelse Vader behandelt je als Zijn zoon.
Hef daarom de slappe handen op en strek de knikkende knieën,
Hebr 12:12
Spot on. Slappe handen en knikkende knieën, dat is precies het punt waarop ik me nu bevind.
Het is fijn om te weten dat er dus meer gebeurt dan allerlei pijntjes, wondjes en schaafplekken, uitglijden in de modder en worstelen met het gevoel van ontmoediging als de kettingzaag er weer eens mee ophoudt, muizen, modder, ongezouten wortelgroenten voor ontbijt, lunch én avondeten, insecten, brandwonden en een onafzienbare klus die we nog moeten doen. Dit is de wedloop die speciaal voor mij is uitgezet – en ik geef niet op!
0 reacties