Sinds Steve en ik getrouwd zijn, zijn we nog nooit zo lang van elkaar weggeweest. Het klinkt vreemd, maar ik raak eraan gewend, ik ontwikkel een bepaalde routine voor Oscar en mezelf en dat werkt. Maar ik vind het hard werken om altijd verantwoordelijk te zijn. Dus ik kijk er echt naar uit dat Steve over een paar dagen thuiskomt.
Ik heb geprobeerd een balans te vinden tussen op pad gaan om mensen te ontmoeten en normaal doen en me thuis aan een bepaalde regelmaat te houden voor Oscar. Een half uur rijden hiervandaan zit ons grootste supportcentrum en daar hebben ze een peuterschool, waar ik erg graag heen ga. Dus zijn Oscar en ik daarheen geweest en hebben we Lincoln meegenomen. We zijn een hele poos op pad geweest die ochtend, maar het was wel leuk. Ook om bij te praten met een ander zendelingengezin dat bij het supportcentrum op vakantie was.
Volgens mij heet het een suikereekhoorn?
Oscar begint een beetje te praten, maar ik weet niet of hij liever Engels of Nederlands spreekt. Hij gebruikt ze nu allebei: ‘ka’ voor auto/car, ‘pus’ voor poes/cat (en andere dieren) en zijn nieuwste woordje is ‘heka’ voor helikopter en vliegtuig :). Goed dat hij dat woord al kent; de heli wordt ons enige vervoermiddel van en naar Kovol!
Het is zo’n zegen om voor nu in het supportcentrum te kunnen wonen. De Stous’ en wij wonen bijna naast elkaar, dus de kinderen spelen iedere dag samen. Het is een prachtige plek om buiten te spelen. Oscar rent graag over het gras met de andere kinderen en speelt met stokjes, modder en stenen.
Vorige week, op 16 september, vierden we de onafhankelijkheid van PNG tegelijk met de rest van het land. We vierden het op ons grootste supportcentrum. Er waren spelletjes, er werd PNG kunst verkocht (schilderijen en houtsnijwerk) en lekker PNG eten (bijvoorbeeld bananenchips, gefrituurde tapioca-loempia’s, chocoladetaartjes) Het was leuk om er even tussenuit te zijn en samen feest te vieren.
Vandaag was de 4e verjaardag van Lincoln, dus nam ik de gelegenheid te baat om koekjes te bakken met de kinderen. Het was een dagvullend programma met koekjes uitsnijden, koekjes versieren en koekjes eten!
En andere zendelinge heeft aangeboden af en toe op Oscar te passen zo lang Steve weg was. Dat was zo’n zegen! Ik kon me op die momenten even storten op gordijnen voor ons nieuwe huis in Kovol. Ik kan nauwelijks naaien, dus ik was heel dankbaar voor de assistentie van weer een andere zendelinge. Ik ben blij dat deze klus er bijna op zit. Nog maar heel even voor we naar Kovol verhuizen!
Dus ik heb mezelf de afgelopen weken ook wel beziggehouden 🙂 en het was leuk! Bedankt voor jullie gebeden!
0 reacties