Het was geweldig om de afgelopen anderhalve week deel uit te maken van Interface. Interface is een programma van zes weken, waar jonge mensen naartoe komen om te snuffelen aan de zending en we zijn op het laatste moment ingeschakeld als personeel, nadat we opnieuw vertraging hadden in onze Kovolplannen door problemen met de helikopter.

Het is heel leuk om de studenten te leren kennen en verfrissend en grappig om PNG door hun ogen en hun frisse blik te bekijken. Daardoor kun je zien hoe ver we er zelf al ingegroeid zijn, dat we effectief kunnen functioneren in een compleet andere cultuur en taal. Na de uitstapjes naar de dorpen wordt de studenten gevraagd wat ze is opgevallen en wat hun indruk was en we waren ervan onder de indruk van hun scherpzinnigheid. Sommige van die dingen zien wij niet eens meer.

Een voorbeeld daarvan is, dat het hun opviel dat marktverkopers nogal makkelijk omgaan met hun geld wat gewoon open en bloot voor ze ligt, en als ze wisselgeld nodig hebben, ze gewoon weglopen naar andere verkopers om het daar te halen. De studenten gingen zich afvragen wat de verhoudingen tussen de verkopers waren, en waarom er zo veel meer vrouwen dan mannen waren? Ons valt dat niet eens meer op, we hebben een behoorlijk idee van wat er gebeurt, maar ook waarom dat gebeurt.

Steve geeft een avondles

We hebben een stranddag gehouden op een tropisch eiland. De studenten hadden anderhalve week lessen en taalsessies gehad van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat – het was tijd voor pauze. Onderweg deden we nog een onmisbare PNG-ervaring op. Als we op pad gaan, zijn we met een grote groep: 30-40 mensen. Om op het eiland te komen, hadden we 4 lokale schippers ingehuurd met hun fiberglass bootjes. Dat leek nogal simpel, gewoon, je springt in de boot en op naar het strand, en ik sprong dus in de boot als enige medewerker tussen allemaal studenten.

We vertrokken, maar het viel iedereen op dat de andere drie boten om het eiland Kranket héén voeren, terwijl wij recht op het midden af gingen. Terwijl we dichterbij kwamen, keek iedereen naar mij. “Waar gaan we heen?” “Waarom volgen we de andere boten niet?”
Ik moest er in mezelf om lachen, want ik had zelf ook echt geen idee, en ze keken naar mij van ‘jij woont hier, jij weet wat er aan de hand is’!
De bemanning van de boot had niks gezegd en als medewerkers hadden wij een simpele, rechtstreekse reis naar het eiland verwacht.

Ik had wat mogelijke opties in mijn hoofd en ik vond het het meest logisch dat we nog brandstof moesten gaan halen. Ik vroeg het aan de bemanning en ja hoor, dat was het. Dat was een goede les over het leven in PNG voor onze studenten! Je denkt dat er iets gaat gebeuren, je hebt je kennis van cultuur en taal gebruikt om het te regelen – en dan gebeurt er iets totaal onverwachts en ben je weer een wat geïrriteerde toeschouwer, die alleen maar kan zitten afwachten hoe het verder gaat.
Even aankondigen dat we alleen even zouden stoppen om te tanken en dan weer door zouden gaan, vonden ze niet nodig 🙂

Verrassende gelegenheden om te dienen

Schimmel en gekkopoep – een jaar achtergelaten in Madang. Voor..

Het is niet alleen zo dat wij die hier al wonen steeds verrast worden door de cultuur van PNG, maar het veranderlijke en logistiek uitdagende werk van onze bediening zorgt ook voor steeds nieuwe ‘askims’ (verzoeken). Een zendelingenfamilie zal volgende week weer in PNG aankomen nadat hun baby is geboren in de VS. Ze stuurden een snel mailtje naar ons in Madang, waarin ze vroegen om hulp met het rijklaar maken van hun auto, zodat ze bij terugkomst direct naar de stam kunnen gaan.

ALLES schrobben!

Het idee was dat we de banden zouden oppompen, de auto mee zouden nemen om een nieuwe veiligheidssticker te krijgen en verder het papierwerk te regelen zodat hij volgende week weer zou rijden. Helaas – voor de zendelingen vertrokken waren, hadden ze de auto onder een huis geparkeerd en hem bedekt met een zeil. Een jaar in de hitte van Madang in het donker – dat bleken de perfecte omstandigheden voor het kweken van schimmel! De binnenkant van de auto leek wel een grot! De hele bekleding was bedekt met schimmel, er zat een vogelnest in het handschoenenkastje en overal hagedissenpoep!

Dat klinkt als de perfecte klus voor een groep studenten om te ervaren waar zending om draait; en dus gingen we aan de slag met een emmer, wat lappen en een beetje desinfecterende spray.
De schimmel ging er gemakkelijker af dan verwacht. We hebben weleens flink gevochten met schimmel, maar deze auto-grot-schimmel hoefde er alleen maar met zeepwater afgewassen te worden. Helaas kunnen we de papieren van de auto nog niet vinden, dus de nieuwe veiligheidssticker en verzekering moeten nog even wachten…

en na – een hele opknapper!

Wederom een heel erg PNG-ervaring: de vraag krijgen om iemand een snelle gunst te verlenen, wat vervolgens een hele uitdaging blijkt.

De lessen gaan verder

We hebben nog anderhalve week te gaan bij Interface. Steve gaat een aantal van de chronologische BIjbellessen geven. Studenten worden vlot door de hele cursus geleid in een uurtje of twaalf aan lestijd. Voor sommige (veel?) studenten is dit de eerste keer dat ze chronologisch door de Bijbel heen gaan en als docenten vullen we dat aan met illustraties die relevant zijn voor PNG en laten we een beetje proeven aan hoe we dit leren aan de stam. Naast de chronologische lessen zijn er ook onderwerpgerichte studies als ‘Beslissingen nemen en Gods wil’. Daarnaast zijn er stoomcursusen in fonetiek, cultuur en taalstudiemethoden, BIjbelvertaling en bediening over de culturen heen. De studenten zeggen dat het lijkt op drinken uit een brandslang!

Het mooiste van Interface is echter het eropuit kunnen gaan om meteen de taalleerprincipes toe te kunnen passen, om meteen te proberen het Tok Pisin dat je hoort fonetisch op te schrijven en een band op te bouwen met de mensen uit PNG. Ik weet dat ik me er in mijn studietijd van bewust werd dat er veel meer vastzit aan de zending dan ik gedacht had en daardoor wilde ik graag zo snel mogelijk terug naar PNG.

Dat is ook zo voor een aantal studenten van dit jaar, die het virus te pakken hebben en graag als zendeling terug willen komen – en voor mij is het geweldig om iets terug te kunnen doen voor het programma dat voor mij zo’n grote zegen was.

Intussen heeft Oscar het ook heel druk 🙂

Categorieën: Dutch

0 reacties

Geef een reactie