Vorige week hebben we jullie verteld over de problemen met het onderhoud van de NTM helikopter, waardoor we niet volgens planning naar Kovol konden gaan en dat we toen maar aan de slag zijn gegaan met het bestellen van bouwmaterialen bij een bouwmarkt hier in de stad. Dat proces bleek wat frustrerender en tijdrovender dan we ooit gedacht hadden. We zitten nu op twee weken na het bestellen en we hebben ongeveer een derde van onze spullen daadwerkelijk ontvangen – en daar zat heel veel verkeerds bij. Dingen die we niet besteld hadden, dingen waar we heel duidelijk over geweest waren (zoals een toilet met een afvoerpijp richting de grond, NIET opzij richting de muur) kwamen toch verkeerd aan en hebben we moeten terugsturen. En wat misschien nog wel het vervelendste was: de 100 meter grondkabel die we besteld hadden zat er wel bij, maar in plaats van gewoon een rol van 100 meter, brachten ze twee losse rollen die ze hadden afgerold, afgemeten en op lengte geknipt, zodat we nu met twee afgerolde stukken draad zitten die samen (volgens de man die het bracht) 100 meter zijn. Ik ben er ’s avonds 40 minuten mee bezig geweest om onze twee halve stukken op de plastic spoel terug te rollen. Waarom konden ze niet gewoon een enkele spoel leveren?!
Sinds die mislukte (of moet ik zeggen deels gelukte?) levering is er nog geen nieuwe levering geweest voor de fout geleverde dingen zoals het toilet – ook al hebben ze ze op voorraad, want ze willen alles tegelijk leveren als dat wat ze nog niet hebben binnenkomt uit Lae.
Tja, maar dan is er natuurlijk nog een brug tussen Lae en hier ingestort, dus er komen geen vrachtwagens. We zijn verschillende keren naar de winkel geweest om om een rekening te vragen – niet gelukt. Het duurt echt een eeuwigheid. Toen ontdekten we gisteren dat de winkel dicht is voor onderzoek, want er was ingebroken.

Gewoon leveren wat je besteld hebt? Dat zou te makkelijk zijn…

Nu dit veel langer duurt dan we gedacht hadden, lopen we tegen een probleem aan – er was geen logeerplek voor ons in Madang. Het interfaceprogramma zou beginnen en zou het hele centrum van Madang overnemen, en wij moesten weg en hadden nog niets anders gevonden. We moesten onze multiplexplaten nog meerdere keren aflakken, de bouwmarkt moet continu aangemoedigd worden om onze bestelling te regelen en als ze dan uiteindelijk gaan leveren, moeten we er wel zijn om het aan te pakken – maar onze tijd was op.
Wij zaten ons hierover druk te maken, maar wat wij niet wisten, was dat het Interfaceteam zich druk zat te maken over hun gebrek aan docenten.
Het was de perfecte match. We moesten in Madang zijn en we wilden wat te doen hebben terwijl we zaten te wachten op de helikoptervluchten (en Hardware Haus), en van Interface mochten we in hetzelfde huis blijven zitten waar we al zaten, als we maar als Interfacepersoneel meededen. Dus: twee dagen voor hun programma begon, schreven we ons in als docent en nu verdelen we onze tijd tussen het voorbereiden van lessen en het drammen bij Hardware Haus.
Interface is een programma van 6 weken, waarbij jonge mensen naar PNG komen om te snuffelen aan kerkstichting bij inheemse stammen. Ik (Steve) ben zelf bij Interface afgestudeerd dus ik weet precies hoe het in elkaar steekt. Dit jaar hebben we 22 studenten die een maand lang les komen volgen over zending en Bijbel, naast het leren over hoe je een taal leert, linguïstiek en vertalen – en dit alles hier in PNG met de mogelijkheid om eens rond te kijken in de dorpen in PNG en de basis van het taken leren in de praktijk te brengen. Het was best een uitdaging om plotseling te switchen van de voorbereidingen voor het bouwen van een huis, naar op een school werken, maar het bij het kampvuur luisteren naar de studenten en hun verhalen over hoe God erin voorzag dat ze naar het programma konden komen heeft ons wel geholpen om de knop in ons hoofd om te zetten. Mijn eerste les morgenavond gaat over ‘Beslissingen nemen en de wil van God’ en nu we net een aantal grote beslissingen hebben moeten nemen over naar welke stam we gaan, en we net een aantal snelle aanpassingen hebben moeten doen i.v.m. onvoorziene omstandigheden, heb ik wel het gevoel dat ik wat ervaringen te delen heb. De komende 3 weken gaan Gerdine en ik lesgeven, de studenten beter leren kennen en hun gids zijn als ze de dorpen in PNG bezoeken en een nieuwe taal en cultuur gaan leren kennen.

Verder: de NTM helikopter is gerepareerd! Het was een beetje een verrassing voor ons, maar helaas, we kunnen tot augustus nog steeds niet vliegen. Doordat de werkzaamheden een maand uitgesteld zijn geweest, heeft de heli het druk met het aanvullen van de voorraden in de stammen waar NTM op moment werkzaam is. Er zijn zendelingen in de bush voor hun voorraden afhankelijk van de heli en zij hebben voorrang – wij kunnen immers rustig afwachten hier in Madang, als we meel nodig hebben dan gaan we het kopen – wat niet geldt voor de zendelingen in de bush. De achterstanden inlopen kost de heli ongeveer tot juli; daarna is er tijd voor gepland onderhoud – een upgrade van de radio die al maanden vaststaat. Dat alles betekent dat we op 5 augustus weer naar Kovol kunnen vliegen.

Look what dropped in at Madang! Unfortunately it’s not for us 🙁

Dus: tot dan toe hebben we 3 weken te gaan als Interface-medewerkers en dan nemen we de twee weken vakantie die we onszelf beloofd hebben. Plan G. Ik ben de tel zo ongeveer kwijt…

Categorieën: Dutch

0 reacties

Geef een reactie