Eerste bezoek van de begeleiders
We sneden een ananas aan (ingevlogen vanuit Goroka, ananassen zijn hier zeldzaam), deelden die met hen en gaven aan hoezeer we hen en hun hulp bij onze pogingen de taal machtig te worden, waarderen.
We sneden een ananas aan (ingevlogen vanuit Goroka, ananassen zijn hier zeldzaam), deelden die met hen en gaven aan hoezeer we hen en hun hulp bij onze pogingen de taal machtig te worden, waarderen.
Er bestaan interessante vragen, zoals ‘Wat gebeurt er als iemand nooit met de gemeenschap mee aan het werk gaat als dat nodig is?’, ‘Welke klussen laat je de gemeenschap oppakken, en welke doe je individueel?’, ‘Vinden mensen de gemeenschappelijke werkdagen leuk?’
We vinden het ook leuk om in veranderende samenstelling op pad te gaan. Soms zit ik alleen met een paar mannen, soms met Gerdine en Oscar en soms komt de familie Hansen ook meedoen (en dan lopen alle dorpskinderen mee om te kijken wat we gaan doen!) dus heel lollig.
We weten dat zo gauw we beginnen met het uitdelen of plakken van pleisters, we overspoeld zullen worden met verzoeken. Deze week alleen al heb ik 4 mensen gezien met etterende zweren en steenpuisten die behandeld zouden moeten worden (en dan heb ik het nog niet gehad over degene die ik niet gezien heb).
Stap 1 is het schillen van de taro. Stap 2 is dat je een specifieke rietstengel neemt (een silim ot), wat eigenlijk een natuurlijke jungle-kaasrasp is (…dagdroomt over kaas). Als je dan flink geraspt hebt, heb je tarosmurrie in een kom.
Dan hebben we nog een probleem en dat is dat de zon zich lijkt te hebben verplaatst. Toen we ons huis bouwden, hebben we onze zonnepanelen en zonneboiler op het zuiden gericht… wat suf was, want we zitten op het zuidelijk halfrond, dus ze moeten op het noorden gericht zijn… Dus we hebben het een aantal dagen in de gaten gehouden en ja hoor, de zon staat in het zuiden… raar.
Het licht begon in Australië, toen bracht kapitein Cook het naar Nieuw Guinea. Drie minuten van het verhaal bestaan uit een soort topografieles, dat klinkt ongeveer zo: “Een paar man ging naar Lae en sliep daar. Na het slapen in Lae gingen ze door naar BilBil. Na het slapen in BilBil stonden ze op en gingen naar Bunabun om daar te slapen. Na het slapen in Bunabun…”
Het is een mooi voorbeeld van hoe concreet mensen hier zijn!
Deze week is het weer niet zo super, dus we zitten veel om het vuur te praten. Dat is een prima moment om dingen te herhalen die we al geleerd hadden 🙂 Om het vandaag wat spannender te maken (ik was best wel moe toen ik vandaag de stromende regen in ging, dus ik besloot het wat spannender te maken) ging ik op zoek naar een aantal werkwoorden.
In deze fase is het ook nog wel bemoedigend dat mijn begrip eponentieel lijkt toe te nemen, ik begin de woorden die ik geleerd heb te horen als ze gebruikt worden in een gesprek en ik kan een beetje volgen waar een gesprek over gaat.
Het lijkt er niet op dat er een ‘winnend’ dialect is, dat meer voorkomt of meer aanzien heeft dat de andere, dus iedere groep blijft ons voorhouden dat we hun dialect maar moeten leren 🙂 Het is echt onvoorstelbaar hoe een taal die door 1000 man in 7 dorpen gesproken wordt, zo veel variëteiten kent!