De afgelopen twee jaar ben ik langzaam begonnen met Oscar lesgeven. We begonnen met letters en tellen toen hij 2 was. Toen we op verlof in Engeland waren, kon Oscar naar de peuterspeelzaal en daar heeft hij zo veel geleerd! Niet alleen liedjes en knutselen, maar ook een heleboel nieuwe woorden, sociale vaardigheden en het hele idee van naar school gaan en naar de juf luisteren.
Het eerste wat ons opviel aan Dr. Noel was zijn indrukwekkende arbeidsethos. Hij sprong uit de heli, zag de menigte en wilde al beginnen voor we hem hadden laten zien waar hij zijn tassen kwijt kon! In de loop van de week werd onze indruk van hem steeds positiever. Hij was onvermoeibaar aan de slag, had er net zo weinig moeite mee om lekkere maaltijden bij ons thuis te genieten als om bananen te bakken met onze jongens, en hij wilde oprecht zijn best doen om te helpen. Hij was eenman die wist wat hij deed en er ook echt in geloofde.
We kwamen naar de vergadering omdat we wilden weten hoe het staat met het idee van een eerstehulppost hier in het dorp, maar hoewel er wel mensen waren die daarbij betrokken zijn, werd het idee toch even aan de kant geschoven. Voor wij kwamen was de gemeenschap al bezig materialen te verzamelen voor het neerzetten van het gebouw, maar nu zijn ze teleurgesteld en boos omdat dat hout en de dakplaten liggen te rotten. Wij dachten dat de vergadering daarover zou gaan.
Ons orthografie-onderzoek lijkt een beetje uitgeblust te zijn. We vroegen aan Kovol-moedertaalsprekers die kunnen lezen en schrijven om een aantal multiple-choice-vragen te beantwoorden en daarbij aan te geven wat hun voorkeuren zouden zijn voor spelling en symboolkeuze op de punten waar er meerdere mogelijkheden waren. We zouden er bij voorkeur een stuk of 50 hebben, maar we komen maar tot 12, dus daar zullen we het mee moeten doen, want het lukt niet erg om nog meer mensen te vinden. Nou hebben die 12 wel voornamelijk in groepen gewerkt, dus ik denk dat er toch meer mensen bij betrokken waren!
Het vinden van de juiste balans tussen taalstudie, tijd voor onszelf, zorg voor de kinderen, klusjes, tijd met het team en tijd zonder agenda met de Kovolmensen (waardoor zij de kans krijgen om alle vragen te stellen waar ze het over willen hebben) is erg lastig.
Ik doe dit hekken bouwen voor de derde keer nu, dus ik weet wat er komt en ik kan helpen om stammen in het hek te plaatsen en de steunstokken vast te knopen met een liaan. Het is leuk om mee te doen, en extra leuk om deel uit te maken van een werkdag. Dit is niet iets dat ze speciaal voor mij doen, zonder mij zouden ze het ook gedaan hebben. In de tussentijd maak ik foto’s, stel ik vragen en observeer ik.
Toen was het tijd voor actie. Inderdaad, het varken ging er op de kop in en ik schoot in de lach. Die kleine in het rond schoppende pootjes waren echt best grappig, maar toen was het tijd voor de operatie. De jongens hadden ieder een poot vast en mijn vriend pakte een schoon scheermesje om te snijden.
We zijn begonnen met ‘woord van de week’. Iemand in het team kiest 10 Kovol woorden en dan moeten we allemaal proberen dat woord te spellen in het nieuwe alfabet. We hebben 10 minuten in onze teamvergadering om de woorden te bespreken en als we het eens worden over een woord, heeft dat voortaan een standaardspelling. We hebben het deze week voor het eerst geprobeerd en zijn het eens geworden over 8 van de 10, waardoor er 2 voor eeuwig op de lijst blijven staan (of tot Rhett leert om ‘huis’ te spellen, haha!).
Het betreffende dorp is ongeveer 2-2,5 uur lopen, dus het zou een lange dag worden! We wisten dat het best veel gevraagd zou zijn van onze kinderen, die nog maar 2 weken in Kovol waren. We hebben de laatste tijd regelmatig met ze gelopen naar de omliggende dorpjes, zodat ze gewend raken aan lopen in de bergen en de gewoontes kennen die horen bij het in een dorp rondhangen.
Toen ik thuis in Europa was, voelde het oud en muf om naar opnames van Kovoltaal te luisteren, maar hier is het een levende taal. A.s je onderweg iemand tegenkomt en je vraagt nɔŋ ɔndombogɔŋ tɔβogɔŋ? (waar kom je nu vandaan?) dan communiceer je echt. Het is niet een rijtje betekenisloze geluiden en we zijn weer gemotiveerd om de oude opnames te bestuderen, de uitspraak goed te krijgen en te zorgen dat we op de juiste momenten het juiste kunnen zeggen.