Slechtnieuwsbrengers

Deze week hadden we groot nieuws voor de Kovol-gemeenschap. We moesten hen vertellen dat de familie Stous niet zal terugkeren naar Kovol, maar in de Verenigde Staten zal blijven. Rhett en Stacie waren erg geliefd bij de mensen van Kovol en het nieuws dat ze niet terugkomen was voor velen echt een schok.

Omdat we weten hoe gemakkelijk geruchten zich kunnen verspreiden, besloten we naar elk van onze zeven Kovol-dorpen te lopen om het nieuws persoonlijk te brengen. In de Kovol-cultuur is het gebruikelijk om, als er iets verdrietigs gebeurt, aan te nemen dat iemand de schuld heeft. De mensen vroegen zich bijvoorbeeld af of ze niet voor genoeg tuinvoedsel hadden gezorgd en dat dit de reden was. We wilden niet dat iemand met onnodige schuldgevoelens rondliep.

We hebben iedereen verteld dat zij niets hadden gedaan. In feite hadden ze uitstekend werk geleverd door voor ons allemaal te zorgen en ons te steunen. We herhaalden de beloften die we aan hen hadden gedaan toen we aankwamen:

• We gaan jullie taal leren.
• We gaan jullie leren lezen en schrijven.
• We gaan jullie de Bijbel leren.
• We gaan de Bijbel in jullie taal vertalen.

Die beloften zijn niet veranderd. Ik kon hen herinneren aan de vooruitgang die is geboekt. Ik heb de taalstudie afgerond, we bereiden momenteel het alfabetiseringsprogramma voor en er is een begin gemaakt met vertalen.

Ik heb een nacht doorgebracht in een dorp in het noorden. De wandeling was zwaar na een week van ziekte. Ik was grotendeels hersteld, maar kon nog geen volledige porties eten. Het was echt ploeteren op de steile berg, maar ik ben blij dat ik ben gegaan.

Toen ik aankwam, begon de dorpsleider me te vertellen over de slechte dingen die hij had gedaan en die de “zwaarte” hadden veroorzaakt. Toen ik alle aanwezigen een hand gaf, pakte een van de vrouwen mijn arm en viel huilend en jammerend op mijn schouder. Het nieuws had iedereen behoorlijk geraakt.

Tijdens de bijeenkomst daarna kon ik vertellen wat er was gebeurd en waarom. Ik kon zien dat het een zichtbare opluchting voor hen was om te horen dat het niet hun zonde was die deze “zwaarte” had veroorzaakt. Ik had het zelfs specifiek over de varkens die nu ons gazon aan het omwoelen zijn. Ja, dat is vervelend, het is een probleem, maar we krijgen een draadomheining en dat zal het einde van het probleem zijn. De mensen van Kovol hebben uitzonderlijk goed voor ons gezorgd en het was goed om ze daaraan te kunnen herinneren.

Philip gaat weer naar een ander dorp voor een overnachting, en dat zal ervoor zorgen dat alle zeven dorpen persoonlijk op de hoogte worden gebracht. In de loop van de dagen en weken zullen we zien welke ideeën de mensen krijgen en of er dingen zijn die we moeten aanpakken.

Nu de familie Stous zich terugtrekt uit het werk in Kovol, ligt de taak bij onze twee families. We staan open voor de mogelijkheid dat een derde familie zich bij ons voegt om ons team weer op volle sterkte te brengen.

Dit is voor ons allemaal een droevig seizoen geweest waarin we het verlies van onze vrienden en collega’s hebben verwerkt. We wensen Rhett en Stacie het allerbeste nu ze zich weer thuis moeten gaan voelen in het leven en de bediening in de Verenigde Staten. Tegelijkertijd vertrouwen we erop dat God doorgaat met het bouwen van Zijn kerk in Kovol, zelfs door onverwachte veranderingen.