“Maagpijn trof ons” is de vertaling van de titel. Een buikgriep pik je niet op, die treft je; en als je erover nadenkt is dat logischer. Als je iets wilt oppikken moet je dat bewust doen, maar ziekte treft je meestal vanzelf 🙂
Gerdine moest 2 dagen vrij nemen van de thuissscholing om te herstellen van een buikgriep en omdat ik de enige invalkracht ben, ligt het vertaalwerk ook stil. Onze hele familie heeft hetzelfde opgelopen en het is uiteindelijk een trage week geworden.
Maar het is geweldig hoe God ons lichaam heeft ontworpen. We hebben ertegen gevochten en zijn hersteld. Het is ook een goed voorbeeld voor de mensen in Kovol. Witte mensen worden ook ziek!
Zelfs zendelingen worden ziek en hebben het moeilijk, en voor de Kovol-mensen is dat heel onverwacht. Niet dat we ze naar binnen laten komen en boven onze ziekbedden laten staan zodat ze kunnen zien hoe ellendig we zijn, maar misschien zouden we dat wel moeten doen 😀
Hoewel ik Gen 39 niet gecontroleerd en getest heb zoals ik gehoopt had, ben ik wel bijna klaar met het testen van de helft ervan en de correcties op Gen 37 zijn doorgegaan.
Laten we hem vermoorden en hem ergens in een put gooien. We zeggen gewoon dat hij door een roofdier is verslonden. Dan zullen we eens zien wat er van zijn dromen uitkomt.
Gen 37:20
Ik had put vertaald als “nomol tumunn” een watergat. In Kovol is er een verschil tussen een gat dat door mensen is gegraven en een natuurlijk gat. Deze zin zou dan de betekenis goed moeten overbrengen. Tijdens mijn begripscontroles zei echter 2/3 van de mensen die mij het verhaal vertelden dat de broers hem in een “sinnol pee” gooiden, een dierenhol. “Pee” is natuurlijk een natuurlijk voorkomend gat. Nieuwsgierig vroeg ik hen ernaar en beiden zeiden dat ze Jozef in een leeuwengat gooiden.
De reactie verraste me. Ik las het vers opnieuw. Wat voor gat was het? Beiden antwoordden correct: een watergat.
Vandaag kwam ik er eindelijk achter waarom ze aanvankelijk fout antwoordden.
De broers waren van plan om te zeggen dat een woest dier hem had verslonden. Ik had niet goed gesignaleerd dat dit juist hun plan was. Een leeuw had Jozef niet opgegeten, dat was gewoon hypothetisch. Ik had geprobeerd dat aan te geven, maar dat was duidelijk niet genoeg. Mijn twee begripscontroleurs begrepen het gedeelte over het wilde dier verkeerd. Ze dachten dat dit niet alleen hypothetisch was en ze werkten eraan om het op te nemen als een gebeurtenis die in het verhaal gebeurde.
Probleem geïdentificeerd, wat is de oplossing?
Ik ga voor “We gooien hem in een watergat” zeiden ze. “Daarna” zeiden ze. “We zullen liegen” zeiden ze. “We zullen zeggen dat een agressief dier hem heeft gedood”.
Ik kan veel van dezelfde bewoordingen gebruiken als eerder, maar voeg het gedeelte “daarna zullen we liegen” toe, om hopelijk die hypothetische component te versterken. Zal het genoeg zijn? Ik zal een begripstest moeten doen met iemand die nieuw is om te zien of ze hetzelfde misverstand herhalen.
Vertalen is echt een leuke uitdaging!
Toen de eerste persoon reageerde en zei dat het een leeuwenhol was, wimpelde ik het af als een domme vergissing, maar toen de tweede persoon precies hetzelfde zei, moest ik even puzzelen waar dat vandaan kwam.
Ik word er heel blij van als stukken tekst perfect communiceren. Sommige kunnen behoorlijk lang zijn, 4-5 verzen. Als iedereen met wie ik het doorneem het nauwkeurig kan terugvertellen met alle details, is dat een ongelooflijk bevredigend gevoel. Maar dat geldt niet voor alle alinea’s. De Ismaëlitische handelaars die vorige week aankwamen, geven me deze week nog steeds problemen!
Ik ben ook een beetje blijven werken aan post-alfabetiseringsboekjes. Deze week werkte ik aan het vastleggen van het formaat en kreeg ik mijn printer zover dat hij meewerkte aan het afdrukken van een voorbeeldboekje. Eenmaal gedrukt heb ik het boekje aan een paar van de jongens gegeven om te bekijken. Ik was aangenaam verrast toen ik een van onze mannen het hoorde lezen! Hij las langzaam, maar nauwkeurig. Het werkt! Het alfabet dat we voor de taal hebben ontwikkeld, werkt! We zullen natuurlijk moeten zien of elk onderdeel ervan met de tijd volledig werkt, maar het is een geweldige opsteker om te zien dat mensen het leuk vinden om naar de eerste stukjes leesmateriaal die we produceren te kijken en te proberen ze te lezen.
0 reacties