Het is een spannende week voor ons geweest. We hebben sinds juli geen collega’s meer in Kovol en we zijn erg blij dat de familie Hansen is teruggekeerd om zich bij ons te voegen! Philip heeft zich bij ons gevoegd, maar Natalie en de kinderen blijven voorlopig in Goroka. We moeten nog een week wachten om Natalie en de nieuwe tweeling te zien en voor Oscar om zijn speelkameraadjes terug te krijgen.
De familie Hansen heeft onlangs een uitbouw aan hun huis laten bouwen. Een bouwteam vloog hierheen om muren om een deel van de veranda te zetten en er zo een kinderslaapkamer van te maken. Ze zijn ontzettend goed opgeschoten in de week dat ze hier waren, maar het huis is nog steeds een beetje een bouwput.
Philip besloot een week voor zijn gezin hierheen te komen om op te ruimen, te schilderen en de nieuwe kamer klaar te maken voor de kinderen.
We hebben de familie Hansen gemist. Oscar zat zonder vrienden om mee te spelen. We hadden geen collega’s om ideeën mee uit te wisselen en vragen aan te stellen. We moesten zelf zien bij te blijven met de verwachtingen die de mensen van Kovol van ons hadden. Het kan behoorlijk vermoeiend zijn om tijd door te brengen met al onze bezoekers. We voelen ons gezegend dat de familie Hansen weer bij ons is. Ik kijk ernaar uit om hen bij te praten over alle taalvorderingen die we hebben gemaakt en om hun nieuwe tweeling te ontmoeten.
Het werk aan Bijbelvertaling en alfabetisering gaat verder. Genesis 37 en 39 zijn beide bijna klaar om door een consultant gecontroleerd te worden. Beide hoofdstukken zijn opgesteld, gecontroleerd op natuurlijkheid en meerdere keren gecontroleerd op begrip. De Ismaëlitische handelaren bezorgen me deze week nog steeds problemen! Ik doe extra begripschecks op die ene paragraaf en ik krijg het nog steeds niet duidelijk overgebracht.
Het probleem is 37:28
Toen er Midjanitische kooplieden uit de karavaan voorbijkwamen,
De interpretatieve vraag die beantwoord moet worden is: zijn deze Midjanitische kooplieden dezelfde als de Ismaëlitische in vers 25?
Opeens zagen ze een karavaan naderen. Het waren Ismaëlieten, die uit de richting van Gilead kwamen en op weg waren naar Egypte.
Ik interpreteer het als ja, dit is dezelfde groep. De broers trekken Jozef uit de kuil en verkopen hem aan de Ismaëlitische/Midjanitische kooplui. Niet dat de Midjanitische kooplieden Jozef uit de kuil trekken en hem aan de Ismaëlitische verkopen.
Ik probeerde een interpretatieve beslissing in een eerdere versie te vermijden, maar het werd uiteindelijk hopeloos verwarrend wie wat deed. Nu ik besloten heb dat het om dezelfde groep gaat, probeer ik in vers 28 over te brengen dat “Midjaniet” een andere naam is voor dezelfde Ismaëlitische groep. Tot nu toe heeft niets gewerkt, dus nam ik contact op met onze vertaalconsulent.
Hij bevestigde mijn interpretatieve beslissing en stelde voor dat ik de informatie over de tweede naam van de Ismaëlieten in vers 25 zou opnemen. In PNG-talen wordt achtergrondinformatie over deelnemers meestal toegevoegd wanneer ze worden geïntroduceerd. Ik heb het idee dat dit in Kovol ook zo is. Ik kan het niet met zekerheid zeggen omdat ik geen Kovol-teksten heb gezien waar zulke details zijn toegevoegd. In geen van de verhalen die ik heb bestudeerd was dat nodig, dus ik heb niet gezien hoe het Kovol daarmee omgaat.
Ik heb nu een idee voor iets nieuws om uit te proberen. Neem wat informatie uit v.28, maar voeg die in plaats daarvan toe aan v.25, omdat de Kovol-taal dat van nature zo zou doen.
Wat alfabetisering betreft, heb ik een sjabloon gevonden voor onze post-alfabetiseringsbibliotheekboeken. Na het oplossen van alle probleempjes en het afdrukken van een exemplaar om te controleren of het goed werkt, heb ik deze week tijd besteed aan het omzetten van de boeken die ik tot nu toe heb voltooid in het nieuwe sjabloon. Het is noodzakelijk werk, maar het voelt niet als snelle vooruitgang! Dit werk bestond uit het kiezen van lettertypes, inspringniveaus en alinea-afstanden, enzovoort, enzovoort, en dit alles vervolgens te definiëren als stijlen die ons team kan gebruiken bij het schrijven van nieuwe boeken.
Een interessantere uitdaging was om uit te vinden hoe interpunctie moet worden toegepast in Kovol-tekst. Aanhalingstekens en de bijbehorende interpunctie bleken een onverwachte valkuil te zijn. Amerikaans Engels, Brits Engels, Tok Pisin en onze buurtaal Pal doen allemaal iets anders. Dus wat moeten we doen? Wat goed voelt, denk ik?
Hebben we wel aanhalingstekens nodig? Ik denk niet dat ik die vraag kan beantwoorden. We worden aangemoedigd om alleen de leestekens te gebruiken die we nodig hebben. In Kovol veranderen we uitspraken in vragen door een “ig” aan het einde van de zin te zetten. Je kunt echter ook je toon aan het einde van de zin verhogen en de “ig” weglaten. Dat betekent dat in die gevallen een vraagteken nodig is. Uitroeptekens daarentegen lijken niet nodig te zijn. De inhoud van wat er gezegd wordt lijkt voldoende.
Als het op aanhalingstekens aankomt, is de vraag “Helpt het Kovol-lezers of niet?”. We weten het gewoon niet. Ik ben zo gewend om ze te zien en Kovol-teksten met aanhalingstekens lijken me veel duidelijker, maar dat is mijn vooroordeel in het Engels. Wat zullen de mensen in Kovol denken? Dat weten we pas na onze eerste alfabetiseringsles. Tot die tijd gebruik ik aanhalingstekens omdat ik dat leuk vind.
Zodra Philip en Natalie zich weer thuis voelen, zal ik zeker vragen wat ze ervan vinden. Op dit moment is Philip druk bezig met schilderen en vegen. We hebben al een paar goede momenten gehad om bij te praten en samen met Philip te eten. We kijken erg uit naar de komst van hun kinderen, zodat Oscar weer lekker kan rennen en spelen.
Er was een grote opkomst van Kovol-mensen om Philip weer te verwelkomen. Er waren veel lachende gezichten en warme handdrukken. Het is bemoedigend om te zien dat we een gewaardeerd deel van de Kovol-gemeenschap zijn geworden.
Gistermiddag kwam ik langs bij een geïmproviseerde bijeenkomst van Kovol-leiders. Er was een discussie over wat de terugkeer van Philip betekende voor ons werk. De mensen van Kovol verwelkomden ons 4 jaar geleden in hun gemeenschap en sindsdien is er niet veel gebeurd. De verwachtingen zijn hoog. Sommige verwachtingen over hoe ons werk eruit zal zien zijn onrealistisch, maar ze hebben gewacht en niet veel gezien.
Maar als de Heer het wil, is ons alfabetiseringsprogramma klaar om volgend jaar te beginnen. Ik ben blij met Gods voorzienigheid dat ik de vergadering kon bijwonen. Toen de discussie afnam, kon ik het verhaal van een van de leiders bevestigen die een meer afgewogen beeld gaf van wat er zou gaan gebeuren. Philip en Natalie zullen hun taalstudie hervatten, ik zal doorgaan met vertalen en alfabetiseringsboeken schrijven en ergens in het nieuwe jaar verwachten we onze eerste alfabetiseringsles. Ik verontschuldigde me, zoals ik wel vaker doe, voor hoe langzaam we gaan. Het heeft ons jaren gekost om de Kovol-taal te leren en het vertalen gaat nu langzaam vooruit. Alles heeft gewoon tijd nodig en ik verontschuldigde me nogmaals dat wij missionarissen zo traag en dom zijn 🙂
0 reacties