Na 6 weken alleen te zijn geweest, is het een drukke tijd van komen en gaan geweest. Twee weken geleden hadden we 2 dagen de taalconsulenten op bezoek en deze week hebben we een dubbele reeks bezoekers.
We hebben een drietal hulpverleners die een aanbouw komen bouwen voor het huis van de familie Hansen. Na de geboorte van hun tweeling eerder dit jaar realiseerden de Hansens zich dat hun huis misschien een beetje te klein was naar hun zin. Ze hebben plannen gemaakt en die naar ons ondersteuningsteam gestuurd. Het ondersteuningsteam heeft gezorgd voor de inkoop en verzending van materialen en is het nu voor hen aan het bouwen! Zijn ze geweldig of zijn ze geweldig? Driekwart van de veranda van het Hansen huis wordt omgebouwd tot een extra kamer en de mannen hebben heel snel vooruitgang geboekt.
Het is verbazingwekkend om de verschillende vaardigheden en taken te zien die we allemaal hebben. Ik heb besloten om ze vooral niet in de weg te lopen en ze hun gang te laten gaan! Ik heb gewerkt aan de spellingcontrole van het document van 20.000 woorden Kovol-tekst dat ik heb samengesteld. Ik heb gloednieuwe werkwoorden ontdekt, dingen gecorrigeerd in ons woordenboek en delen van audio-opnames afgespeeld om erachter te komen wat nou toch dat gemompelde deel betekende. Het heeft me in totaal ongeveer 28 uur werk gekost, maar het is klaar! Ik heb nu een document met consistent (maar niet noodzakelijk nauwkeurig!) geschreven Kovol woorden. Het zou goed genoeg moeten zijn om te dienen als een telling van de lettergreepfrequentie, zodat we de meest productieve lettergrepen kunnen uitzoeken om mee te beginnen in les 1 van het Kovol-alfabetiseringsprogramma.
Ondertussen zijn Bill en Jeff aan het hameren, boren en zagen.
Terwijl ik met een paar Kovol-jongens zit, laptop in op schoot, en samen woord na woord, tekst na tekst nakijk, kijk ik op en zie de heren aan het werk en heb het gevoel dat ik in vergelijking met hen, lui ben! Ik voel me schuldig omdat ik me op mijn eigen taak heb gericht en niet de tijd heb genomen om ook een hamer op te pakken! Ik denk dat iedereen die vanuit huis werkt en een loodgieter inhuurt waarschijnlijk hetzelfde voelt… Toen bedacht ik me dat Philip waarschijnlijk liever heeft dat er bij hem thuis goed werk wordt afgeleverd, dan dat ik meedoe met mijn halfbakken werk 😀 Wat een zegen om gesteund te worden door zo’n toegewijd, vakkundig en gevarieerd supportteam!
Ik kan gewoon mijn eigen vaardigheden gebruiken en praten met de jongens rond Bill en Jeff om grapjes met ze te maken in het Kovol. “Houd je deze mannen in de gaten? Ze doen goed werk toch?” Kan ik zeggen zonder dat Bill en Jeff het doorhebben 🙂
Nu het gehamer en getimmer nieuwsgierige Kovol-mensen aantrekt om te komen kijken wat er gebeurt, is het een goed moment om een aantal van hen apart te nemen en te vragen me te blijven helpen met het vertalen van alfabetiseringsboeken. Vandaag hebben we “Peter krijgt malaria” uitgelezen. In het verhaal leert een vader in een dorp in PNG hoe malaria zich verspreidt en hoe ze de muggenpopulatie kunnen verminderen door al het stilstaande water weg te halen. Een onderdeel daarvan is om de lege tonijnblikken op te pakken die overal verspreid liggen en ze te pletten zodat er geen water meer in blijft staan. Ik dacht samen met een paar helpers na over wat we als ‘blik’ konden gebruiken. We gingen voor “hombol ta umi hot” — “paling kort bamboebeen”. Dat is een grappige uitdrukking, maar hombol ta is vis en umi hot is waterfles omdat mensen vroeger water droegen in bamboe. Een paar weken geleden waren we het er allemaal over eens dat het een goede zin was om te gebruiken. Nadat ik het aan de huidige groep had voorgelezen, vroeg ik hen wat er was gezegd en ze vertelden me dat alle gaten waar palingen in leven waren opgevuld! Oeps! Dat werkte niet! Dáárom doen we dus al die controles. Nadat ik enige tijd met een groep over een zijn heb gesproken, krijgen ze een idee van wat er moet worden gecommuniceerd. Wat wordt opgeschreven is niet per se zo duidelijk als de eerste club helpers met hun discussie had bedacht. Dit is één van die momenten waarop we beter een woord uit het Tok Pisin kunnen lenen. “hombol ta tin” is blikje. Het lenen van het woord blikje communiceert meteen waar we het over hebben en is beter. Na alle inspanningen om de Kovol-taal te leren, merk ik nog steeds dat het soms beter is om Tok Pisin te gebruiken om duidelijk te communiceren.
We hebben ook gezelschap gekregen van nog een drietal bezoekers. Een jong stel en hun baby van 4 maanden brengen deze week door in Kovol om te zien hoe zendingswerk voor inheemse stammen eruitziet. Het stel wil graag ergens in de zending werken en is naar PNG gekomen om te zien of onze manier van werken bij hen past. Het was leuk om ze rond te leiden en hun vragen te beantwoorden. Ze hebben eerder in de week een kantoorsessie bij me gedaan en ik kon ze laten zien hoe ik achter mijn computer zit en me door de taal heen worstel… en dat is wat ik de hele dag doe 😀
We gingen er wel op uit, naar een nabijgelegen tabakstuin en op jacht naar bergkrabben in de struiken.
We zijn dankbaar dat we bezoek hebben en wat tijd met hen kunnen doorbrengen en we hopen dat ze hier een gedenkwaardige tijd zullen hebben.
0 reacties