We vinden onze plek op dag 2 in Australië en we genieten ervan hoe leuk en verrassend alles hier is. Australië voelt als een mix van de wereld waarin we zijn opgegroeid en de tropische wereld waarin we de afgelopen 4 jaar hebben leren leven.
We herkennen heel veel tropische planten hier, maar het is iets nieuws voor ons – en iets geweldigs – om palmen en bananenbomen te zien naast winkelcentra en drukke (goed onderhouden) wegen. Alle daken zijn net als in PNG van golfplaten, maar de winkels en het vervoer zijn net als in Engeland. Er zijn zo veel van die kleine dingen die de werelden waarin we geleerd hebben te leven, tegenover elkaar zetten en dat houdt ons scherp. We letten goed op dat we niet te veel zomaar aannemen en we stellen heel veel vragen!
Ik heb al twee keer van verbazing met open mond gestaan. Een keer door de droomwereld die winkelcentrum heet (ook al ben ik helemaal niet zo dol op de droomwereld van de modezaken), en bij de plaatselijke dorpswinkel waar ik contactloos wilde betalen voor melk en Weetabix, en dat gewoon werkte. Meteen! Ik stond versteld hoe simpel het was om een pasje te gebruiken – in PNG ben ik er zo aan gewend om mijn kaart te laten lezen, vijf minuten af te wachten terwijl het apparaat daarover nadenkt en dan om de een of andere reden nog mijn handtekening op allerlei papiertjes te zetten.
Een ander mooi moment tijdens alle busreizen van en naar de tandarts was dat we een omheinde boom vonden die helemaal VOL zat met vleerhonden. We kennen ze natuurlijk wel in PNG, maar nooit zo veel tegelijk, goed zichtbaar en zo dichtbij de grond (ze zouden zomaar op je bord kunnen eindigen)!
Alles bij elkaar krijgen we het gevoel dat het hier te chic is voor ons. Echt alles is te luxe, daar zijn wij te veel bushmensen voor!
Terwijl Gerdine haar afspraak had, zijn Oscar en ik op ontdekkingstocht gegaan. We zijn een saucijzenbroodje gaan eten en dat was het lekkerste dat ik ooit gehad had. We kwamen erachter dat de kwaliteit van het eten hier weer helemaal nieuw voor ons is. Wat we in PNG luxe eten vinden, is niet te vergelijken met wat we hier krijgen! Vanaf het café zijn we verder gelopen richting het winkelcentrum. Ik kijk op de klok en zie dat het weer tijd is om naar Gerdine te gaan, maar het begint te regenen dat het giet – en we hebben de paraplu in het café laten liggen!
Dus nu loop ik een kwartier door de tropische stortregen – het soort zondvloed waaraan we in PNG wel gewend zijn, maar ik loop door een bui waarvan niemand een idee heeft hoe lang die duurt – misschien wel de hele dag!
Oscar zit op mijn schouders en raakt doorweekt en ik kijk mijn ogen uit naar de afwateringsputten bij de stoeprand die vol raken. We moeten een paar grote wegen oversteken bij oversteekplaatsen en ik sta ervan te kijken dat het regenwater tot mijn knieën komt! De afwatering hier is echt heel goed!
Gisteren kon Oscar zich even vermaken in een speeltuin hier en hadden we een moment dat voelde alsof we even vakantie hadden, maar vandaag moeten we weer aan de slag. Allebei de dagen dat we hier geweest zijn moesten we om 8 uur met de bus mee naar de stad voor afspraken.
Gisteren had Gerdine twee afspraken voor haar gebit, vandaag drie, en morgen krijgt Oscar een echo. Dus we rijden heel wat heen en weer met de bus en staan een hoop te wachten bij bushaltes.
Oscar doet het geweldig! We vonden het sneu, want om hier te komen hadden we een overstap met zes uur wachten in Port Moresby, en nu is het ook 3 of 4 dagen reizen met de bus en wachten bij verschillende tandartsen en klinieken.
Het goede nieuws is dat op een van de afspraken die Gerdine had, de oorzaak van haar tandpijn waarschijnlijk gevonden is en we dezelfde dag nog een afspraak konden krijgen om 4 vullingen te plaatsen. Ik moest terug naar ons verblijf met Oscar, zodat hij zijn middagdutje kon doen.
Vandaag konden we ook snel even wat shoppen. Ik moest een riem hebben, want al mijn korte broeken zakken af, deze zat strak toen we uit Engeland vertrokken – we zijn inmiddels bun nating (bone nothing, niks dan botjes) zoals we in PNG zouden zeggen. Gerdine zoekt dus ook naar broeken die haar smallere postuur beter passen 🙂 Het Kovoldieet begint resultaat te hebben, we kunnen nu even genieten van het Cairnsdieet.
Voor de lunch was het vandaag niet moeilijk om te kiezen – McDonalds 🙂 Het is anderhalf jaar geleden sinds we daar geweest waren en Oscar had nog nooit een Happy Meal gehad. Hij verslond het en had niet eens in de gaten dat we er ook nog een cool boekje bij kregen.
Het lijkt erop dat deze week blijft zoals nu: een drukke bedoening van afspraak naar afspraak, maar we hopen dat we volgende week even naar de Lagoon kunnen en even rustig inkopen kunnen doen. We hopen een kleine waterkoker te kunnen scoren die op onze zonnepanelen kan werken, zodat we kunnen besparen op LP gas – we drinken zo veel thee op een dag!
Dus zo gaat het met ons, in de wittebroodsweken van aanpassen aan een nieuwe cultuur. We dagdromen over hoe het zou zijn om hier te wonen. We houden van de tropen 🙂
0 reacties