Nou, daar zit ik dan weer, in de jungle, met een kettingzaag op bomen inhakkend. Dit is nu mijn 7e week als fulltime bomenkapper en het is nog steeds een verhaal zonder eind.

Ons huis staat, maar dat van onze collega’s moet nog, dus we zijn weer bezig met het kappen van grote (lees: tijdrovende) dragende delen. In het algemeen gaat het best oké.

Ontbijt, lunch en avondeten. Week 7.

Hoewel ik Gerdine en Oscar niet weer achter wilde laten en nog moe was van de vorige trip, hebben we wel weer een routine te pakken. We zijn bij lange na niet zo productief als toen we met zijn tienen waren, maar er worden planken gezaagd!

Vandaag had ik echter een momentje. Ik moet het even uitleggen.

Pasgeleden hebben we nieuwe zaagbladen gekocht voor onze kettingzagen. We konden de juiste maar/type voor onze grote zaag niet vinden, dus moesten we de ketting ter plaatse inkorten. Het werkte! En het duromatic zaagblad met het harde tandneuswiel werkt perfect met de opgelapte ketting op de grote zaag.

Zie hier onze groeiende collectie versleten kettingen…

We kunnen helaas van de kleine zaag niet hetzelfde zeggen. We hebben een zaagblad gevonden dat identiek is aan wat we hadden, dus dat zou simpel genoeg moeten zijn – maar na 4 dagen gebruik merkte ik dat het scheef begon te zagen. Ik keek er even beter naar en ja hoor – hetzelfde probleem waardoor we de vorige keer in een keer moesten stoppen. Het blad is ongelijk afgesleten op de rails waar we steeds mee zagen, waardoor de ketting eraf wordt gedrukt en dus niet kan pakken.

Zaag een plank, herhaal tot in de eeuwigheid

We gebruiken nu palmolie, maar die lijkt te waterig en we gaan ervan uit dat die helemaal om het zaagblad heen komt. We hadden canola olie willen gebruiken (en daar ook om gevraagd), maar de heli bracht palmolie mee. Nou ja, zulke dingen gebeuren als je zendeling in de bush bent!

Nadat we erachter waren dat ons hagelnieuwe zaagblad aan één kant niet kan zagen (we kunnen het omkeren tot ook die kant versleten is), kwam de regen er nog bij. Gistermiddag zijn we zowat weggespoeld. Alles bij elkaar kreeg ik even een moment van wanhoop. Ik kreeg meer frustratie en teleurstelling te verwerken dan ik op dat moment aankon.

We werden geroepen voor de lunch en Rhett en ik zaten stil onder ons zeil rijst en taro te eten. Ik was te moe, te teleurgesteld, de uitgeput om op te staan en weer aan de slag te gaan. Ik was er klaar mee.

Terwijl de regen op het plastic kletterde, had ik tijd om na te denken. Als de Heer het had gewild, had hij alles soepel kunnen laten verlopen, en dat deed hij dus niet. Dat zette me aan het denken.

Als die planken eenmaal klaar zijn, zijn ze eigenlijk best mooi

Zou het voor God niet een heel sterke manier van werken zijn, als degenen die in Zijn Zoon geloven een leven konden hebben zonder enige vorm van problemen of moeilijkheden? Wie zou daar nou niet bij willen horen?

En toch werkt het niet op die manier; God is niet zo. De Here Jezus probeerde niet onder het lijden uit te komen, Hij koos ervoor de hemel te verlaten om naar de aarde te komen, en toen ging Hij zelfs aan het kruis. God bleef niet ver uit de buurt van menselijk lijden, maar kwam ernaartoe en deelde met ons mee.

Ik moest denken aan deze verzen over dat thema:

2. Door Hem hebben wij ook de toegang verkregen door het geloof tot deze genade waarin wij staan, en wij roemen in de hoop op de heerlijkheid van God. 3. En dit niet alleen, maar wij roemen ook in de verdrukkingen, omdat wij weten dat de verdrukking volharding teweegbrengt, 4. en de volharding ondervinding en de ondervinding hoop. 5. En de hoop beschaamt niet, omdat de liefde van God in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest, Die ons gegeven is.

Romeinen 5:2-5

Roemen in de verdrukkingen? Gods liefde die wordt uitgestort, ook als de zaken niet soepel verlopen? Dat zijn hele diepe dingen om over na te denken.

Het was voor mij in ieder geval genoeg om weer op te staan en aan de slag te gaan. Het is zo bedoeld. God had het makkelijk kunnen maken, dat heeft Hij niet gedaan; de mensen van Kovol gaan niet zien dat God werkt door altijd maar alles makkelijk te maken voor ons. Nee, die zien dat God werkt door mensen die door de frustraties heen gewoon doorgaan en hoop blijven houden, hoewel die frustraties makkelijk te vermijden waren geweest door gewoon niet hierheen te komen.

Ik kan niet zeggen dat ik ineens heel veel zin heb om morgen weer planken te gaan maken, maar ik zie wel uit naar het moment dat God weer de kans krijgt om door mijn zwakheid, Zijn kracht te laten zien.




0 reacties

Geef een reactie