Ik zag op tegen de boomkapsessies. Ik heb heel wat dingen waar ik goed in ben, maar huizen bouwen en kettingzagen bedienen vallen daar niet onder! Iedere keer dat ik een video zag over een zendingsteam dat een huis bouwde, voelde ik me vanbinnen wanhopiger over wat me te wachten stond.

Kijk naar alle stutten die de stam ondersteunen – iedere boom is een unieke puzzel

De nacht ervoor heb ik geen oog dichtgedaan, echt geen seconde, en veel te snel was het ineens 4 uur en moest ik me klaarmaken om te gaan. Mijn hoofd ontplofte met paniekgedachten: ‘We hebben helemaal niet gekeken of de kettinglijnen wel op onze machines passen, als dat niet zo is hebben we een probleem!’

Maar nu we eenmaal bezig zijn is het helemaal niet zo’n probleem. Het werken met de kettingzaag gaat me goed af (hoewel ik goed uitkijk dat ik niet al te nonchalant word) en het leven op een ontginningsreis is helemaal zo slecht nog niet. We hebben ons eigen hutje waar we lekker droog kunnen slapen en hoewel het de hele dag aanpoten is, voelt het niet slecht.

Iedere boomstam op zijn plek krijgen is een bevredigende klus, niet de sleur waar ik bang voor was, want iedere boom is anders en moet je op een unieke manier neerhalen, draaien, zorgen dat hij niet naar beneden glijdt en je moet kijken welke stukken je kunt gebruiken en hoe je zorgt dat de planken die je eruit haalt recht en waterpas zijn.

Het waren best twee leuke weken eigenlijk. Je komt in een tevreden ritme en richt je maar op 1 probleem tegelijk.

Een nieuw Kovolhuis in aanbouw; het kleine huisje bovenop is voor hun zoontje 🙂

En problemen zijn er geweest. Allebei onze Magnum 880 kettingzagen moeten gerepareerd worden – de kogellagers en kettingspanners moeten vervangen worden. We zijn bezig om vóór de volgende reis aan onderdelen te komen. Het feit dat onze eerste Magnum er na twee dagen mee ophield, heeft het werk behoorlijk vertraagd. Toen we naar onze doos met reserveonderdelen keken, kwamen we tot de conclusie dat we foute onderdelen hadden, te veel luchtfilters en helemaal niets van de belangrijke onderdelen die we nodig hadden.

We hebben vier pakjes met kettingen die we niet kunnen gebruiken, want het blijkt dat een 36″ ketting niet past op een 36″ zaagblad; je meet de ketting vanaf de kam tot de neus van het zaagblad, niet vanaf het tandwiel, dus al onze reservekettingen zijn te kort. Onze vijlen raakten versleten en we konden de ketting niet meer slijpen.

Allemaal dingen die we hopelijk recht kunnen zetten vóór de volgende trip over anderhalve week.

Rhett is optimistischer dan ik, maar we gaan langzamer dan verwacht. We hebben voor oktober een bouwteam besproken, en we moeten echt heel veel sneller produceren om de minimale hoeveelheid hout klaar te hebben die het bouwteam nodig heeft om productief aan de slag te kunnen. In twee weken hebben we ongeveer 120 planken gemaakt, en hoewel het de grotere, langere stukken zijn, die langer duren, ziet het er niet veelbelovend uit voor de 1200 stukken die we minimaal nodig hebben om in oktober te gaan bouwen. Het zou weleens kunnen dat onze bouwtrip een derde ontginningsreis wordt!

Eén kant waterpas, tijd om aan de andere kant hetzelfde te doen

Ik vind het allemaal best wel stressvol. Ik slaap niet zo goed sinds we terig zijn, want mijn halfwakkere hersenen denken dat ze bezig zijn met boomstammen, waterpassen, kapotte draadlijnen en zagen met kettingzagen.

Tegelijk kan ik terugkijken en dankbaar zijn dat er niemand gewond is geraakt, dat we wel vooruit zijn gekomen en hoe blij de mensen van Kovol zijn. Hoe beter ik hen leer kennen, hoe meer ik zie hoe oprecht hun blijheid is dat we er zijn, en ze weten helemaal niets van het Evangelie, ze hebben daar helemaal geen toegang toe! De slapeloze nacht voor vertrek dacht ik op enig moment: ‘Waarom doe ik dit ook alweer?’ Na twee weken in Kovol ben ik blij dat ik terug mag en de taal en cultuur van deze geweldige mensen mag leren kennen. Ze verlangen naar Gods woord en ik vind het geweldig dat ik één van de mensen mag zijn die het naar hen brengen.

Hout frezen en een huis bouwen in die regio, daar zie ik tegenop als een onoverkomelijke bergkam, maar het Evangelie delen met de mensen van Kovol is Gods werk en ik ben blij dat ik erop kan rekenen dat Hij me de kracht geeft om door te gaan.

Bid alsjeblieft voor ons als we weer op pad gaan! Bid dat we veilig zijn, en bemoedigd en productief.


0 reacties

Geef een reactie